Το άλικο γράμμα

[ 15 ] που εύκολα θα µετατραπεί σε χρυσάφι, ή τον έχουν θάψει κάτω από ένα βουνό σαβούρα, από την οποία κανένας δεν θα νοιαστεί να τον απαλλάξει. Εδώ θα δούµε και –το σπέρµα του ρυτιδιασµένου, γκριζογένη και τσακισµένου από τις σκο- τούρες εµπόρου– τον ξύπνιο νεαρό υπάλληλο που παίρνει γεύση απ’ τις συναλλαγές, όπως το νεαρό λυκόπουλο απ’ το αίµα, και ήδη στέλνει σε ριψοκίνδυνες περιπέτειες τα πλοία του αφεντικού του, όταν το καλύτερο που θα είχε να κάνει θα ήταν να ρίχνει χάρτινα καραβάκια σε καµιά στέρνα. Μια άλλη φιγούρα του σκηνικού είναι ο ναυτικός που θέλει να µπαρκά- ρει και είναι σε αναζήτηση προστασίας, ή ο άλλος που έχει µόλις φτάσει, χλωµός και ασθενικός, και ψάχνει εισιτήριο για το νοσοκοµείο. Να µην ξεχνάµε και τους καπετάνιους που µεταφέρουν µε τις µικρές σκουριασµένες σκούνες τους καυ- σόξυλα από τις βρετανικές επαρχίες · µια φάρα ναυτικών µε φάτσες τραχιές, χωρίς όµως εκείνη τη σπιρτάδα των Γιάνκη- δων στην όψη, που ωστόσο συνεισφέρουν ένα διόλου ευκα- ταφρόνητο κονδύλι στο παρακµάζον εµπόριό µας. Βάλτε τους όλους αυτούς µαζί, όπως συνέβαινε πράγµατι κάποιες φορές, προσθέστε και διάφορους άλλους για να υπάρχει ποικιλία στο µπουκέτο, και τότε το τελωνείο γινόταν προσωρινά ένα σκηνικό που έσφυζε από ζωντάνια. Όµως τις πιο πολλές φορές, µε το που ανέβαινες τα σκαλιά, θα έπαιρνε το µάτι σου –στην είσοδο αν ήταν καλοκαίρι ή στους κατάλ- ληλους χώρους τους µε χειµωνιά ή κακοκαιρία– µια σειρά