Το άλικο γράμμα

[ 14 ] λωνείο του Λιµανιού – έχει αρκετό χορτάρι φυτρωµένο στις ραγισµατιές του, ώστε να δείχνει καθαρά ότι τον τελευταίο καιρό δεν έχει υπάρξει κάποια πολυπληθής εµπορική δρα- στηριότητα που να το φθείρει. Ωστόσο, κάποιους µήνες του χρόνου, τυχαίνει κάποια πρωινά οι δουλειές να κινούνται µε βήµα λίγο πιο ζωηρό. Αυτές οι φορές ίσως να θυµίζουν στους γεροντότερους εκείνα τα χρόνια πριν απ’ τον τελευταίο πό- λεµο µε την Αγγλία, όταν το Σάλεµ ήταν λιµάνι αυτοδύναµο · όχι έτσι περιφρονηµένοόπως είναι τώρααπό τους ίδιους τους εµπόρους του και τους πλοιοκτήτες, που αφήνουν να ρηµά- ζουν οι αποβάθρες του πηγαίνοντας να ενισχύσουν µε τις επιχειρήσεις τους, χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καµιά ουσια- στική διαφορά, τη µεγάλη πληµµύρα του εµπορίου της Νέας Υόρκης ή της Βοστόνης. Ένα τέτοιο πρωινό, όταν τρία ή τέσ- σερα σκάφη τύχει να καταφθάσουν ταυτόχρονα –συνήθως από την Αφρική ή τη Νότιο Αµερική– ή να είναι έτοιµα να σαλπάρουν κατά εκεί, ακούγεται αδιάκοπα ήχος βηµάτων που ανεβοκατεβαίνουν βιαστικά τα γρανιτένια σκαλοπάτια. Εδώ, πριν τον καλωσορίσει ακόµη η ίδια του η γυναίκα, µπο- ρείτε να υποδεχτείτε τον αναψοκοκκινισµένο από τη θάλασ- σα καπετάνιο που µόλις έχει ξεµπαρκάρει, µε τα χαρτιά του καραβιού του παραµάσχαλα µέσα σε ένα µαυρισµένο τσίγκι- νο κουτί. Να και ο πλοιοκτήτης του, πρόσχαρος ή κατηφής, ευγενικός ή µουτρωµένος, ανάλογα µε το αν τα σχέδιά του για το ταξίδι που έχει πιαολοκληρωθεί έχουν γίνει εµπόρευµα