Το άλικο γράμμα

[ 19 ] αποκτήσω συναισθηµατικό δεσµό και µε µια ανακατωµένη σκακιέρα. Κι όµως, ενώ οπουδήποτε αλλού έχω υπάρξει ευ- τυχέστατος, τρέφωένααίσθηµαµέσαµου για τοπαλιόΣάλεµ, το οποίο, ελλείψει καλύτερης λέξης, θα αρκεστώ να αποκα- λέσω στοργή. Το αίσθηµα αυτό πιθανόν να συνδέεται µε τις βαθιές και µακραίωνες ρίζες που η οικογένειά µου έχει απλώ- σει σ’ ετούτα τα χώµατα. Πάνε τώρα δύο αιώνες και ένα τέ- ταρτο του αιώνα που ο αρχικός Βρετανός, ο πρώτος µετανά- στης µε το όνοµά µου, εµφανίστηκε στον περιτριγυρισµένο από αγριότοπους και πυκνά δάση οικισµό, ο οποίος στη συ- νέχεια εξελίχθηκε σε µεγάλη πόλη. Εδώ γεννήθηκαν και πέ- θαναν οι απόγονοί του, εδώ αναµείχθηκε η επίγεια ύπαρξή τους µε το χώµα · σε σηµείο που µια διόλου αµελητέα µερίδα της πρέπει αναγκαστικά να συγγενεύει µε το θνητό σαρκίο µε το οποίο θα πορεύοµαι, για λίγο διάστηµα ακόµα, στους δρόµους. Συνεπώς, ο συναισθηµατικός δεσµός για τον οποίο µιλάω εν µέρει είναι απλώς η αισθησιακή έλξη της σκόνης προς τη σκόνη. Λίγοι από τους συµπατριώτες µου είναι σε θέση να γνωρίζουν τι σηµαίνει αυτό · κι ούτε χρειάζεται να θελήσουν να το µάθουν, µιας και η συχνή µεταφύτευση ίσως είναι ωφελιµότερη για το είδος.