Αλεξανδρινές φωνές

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΛΕΨΙΟΥΣ 13 ετυμηγορία του δικαστή. Το έντονο βλέμμα με τη διαπερα- στική ματιά ενέτειναν oι χονδροειδείς φακοί που έμοιαζαν θαμποί, έτσι όπως έπεφτε το φως της ηλεκτρικής λάμπας που στεκόταν ανάμεσά τους πάνω στο γραφείο του γιατρού. Μαρτυρούσε, ωστόσο, την αγωνία και τον φόβο του. Την απόφασή του να επισκεφτεί τον γιατρό Παπαστε- φάνου ο Κωνσταντίνος την πήρε λίγες μέρες αφότου γύρι- σε από το ταξίδι του στο Κάιρο. Τα λόγια του φίλου του Νι- κόλα Βαφειάδη –περισσότερο η έκφραση ανησυχίας που αποτυπώθηκε στο πρόσωπό του αμέσως μόλις τον είδε κι αντιλήφθηκε τη βραχνάδα της φωνής του– τον παρότρυναν να δει επειγόντως έναν γιατρό. Ύστερα, όταν ξύπνησε εκείνο το πρωί, μετά από την εφιαλτική νύχτα που πέρασε παραληρώντας εξαιτίας του πυρετού, διαπίστωσε πως η αόρατη κατάρα, το ακαθόριστο μίασμα που τον επιβουλευόταν τον τελευταίο καιρό είχε αφήσει καινούργια και εντονότερα σημάδια πάνω του, κυ- ρίως στον λαιμό και στη φωνή του. Η βραχνάδα είχε ενταθεί αισθητά και με δυσκολία μπο- ρούσε να καταπιεί, ενώ ο έντονος πόνος που τρυπούσε το αυτί του δεν έλεγε να τον λυτρώσει. Όλα αυτά ήταν αδιά- ψευστα σημάδια που ενίσχυσαν την αποφασιστικότητά του να επισκεφτεί τον έγκριτο γιατρό. «Όχι, όχι, είμαι απόλυτα σίγουρος, δεν πρόκειται για κρυολόγημα, ούτε βέβαια σχετίζεται με κάποιον ιό ή μετα-