Αλεξανδρινές φωνές

18 ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ κούραση, για παράδειγμα, σε ένα κρυολόγημα ή σε κάτι το εντελώς αθώο και ανώδυνο. Δεν του άφηνε όμως πια κανέ- να απολύτως περιθώριο αμφιβολίας ή αμφισβήτησης. «Και τι πρέπει να κάνω;» ρώτησε μουδιασμένα ο Κων- σταντίνος βγαίνοντας με δυσκολία από την κινούμενη άμμο των συλλογισμών του. Ο γιατρός Παπαστεφάνου δεν απάντησε αμέσως. Όταν αντιλήφθηκε ότι η αγωνία του άλλου παρατάθηκε, πήρε μια βαθιά ανάσα και του είπε: «Κατ’ αρχάς, ψυχραιμία. Θα προ- βούμε σε περαιτέρω εξετάσεις κι αν επαληθευτούν οι υπο- ψίες μου, κάτι που ειλικρινά απεύχομαι, η ενδεδειγμένη θεραπεία πρέπει να ξέρεις ότι θα είναι χρονοβόρα…» «Στην περίπτωση που… Εννοώ, αν επαληθευτούν οι φό- βοι σου, υπάρχει ίαση;» κατάφερε να ρωτήσει πάλι ο Κων- σταντίνος αντιμαχόμενος την οδυνηρή αίσθηση που τον κατέλαβε, αλλά και τον έντονο πόνο που ένιωσε ξαφνικά πίσω από το αυτί και στον λαιμό. ΟΧριστόφορος Παπαστεφάνου κατέβασε για μια στιγμή το βλέμμα του στο γραφείο. Παίρνοντας στο χέρι τον κον- δυλοφόρο σαν να ήθελε να πιαστεί από κάτι, σημείωσε τις οδηγίες και μια φαρμακευτική αγωγή για το πρήξιμο και τον πόνο. Έπειτα ύψωσε πάλι το βλέμμα του στον άνδρα. «Δυστυχώς, η επιστήμη μας, αν και έχει κάνει σημαντικά βήματα σε ό,τι αφορά κάποιες παθήσεις, έχει να διανύσει ακόμα μεγάλο δρόμο». Ο άνδρας δεν μίλησε και ο γιατρός