Ακούω φωνές

ΠΕΝΤΈΜΙΣΙ ΒΔΟΜΆΔΕΣ 13 βρεθούμε και του είπα: «Είμαι εκτός Αθηνών» και κείνος είπε ένα ξερό: «Κανένα πρόβλημα» και το ’κλεισε. Τότε, λέει, έβαλα γκολ. Πριν από μια βδο- μάδα. Το πρώτο γκολ της ζωής μου. Και το έβαλα χωρίς να το ξέρω, μόνο και μόνο επειδή με έτρωγε η ζήλια, μου έτρωγε το κορμί η ζήλια, γιατί είμαι το πρεζάκι του έρωτα του Λύκου και με είχε αφήσει χωρίς τη δόση μου για μέρες, και θα έκανα τα πά- ντα, ό,τι κάνουν τα πρεζάκια για τη δόση τους δη- λαδή. Θα μπορούσα να πάω και στον Βόρειο Πόλο, ν’ ανέβω το Έβερεστ, τόσο τρελή είμαι, αρκεί κά- ποιος να μου υπέγραφε μια βεβαίωση ότι μετά ο Λύκος θα ήταν δικός μου, ο άντρας μου, έστω μέχρι να με βαρεθεί, δικός μου, χωρίς καμία άλλη, και τι δεν θα ’δινα να μ’ ερωτευτεί ο Λύκος, λίγη από τη ζωή μου θα την έδινα. Οι μέρες δεν περνάνε, μου φαίνονται ατελείω- τες. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω ή να δω τηλεόραση και η Λίτσα μού απαγόρεψε να μι- λάω με αγνώστους, κι εδώ δεν ξέρω κανέναν. Λέει η Λίτσα πως μπορεί να είναι βαλτοί από τον Λύκο, μπορεί και να στείλει κάποιον να με παρακολουθεί ή κάποιον να κάνει ότι με αγάπησε για να δει αν θα πάω μαζί του στο κρεβάτι, κι εγώ αφού θέλω να τον