Ο Αϊ Βασίλης στη φυλακή με τους 83 μικρούς αρουραίους

Στο βάθος φάνηκαν τα φώτα της χιονισμένης πολι- τείας. Ο Αϊ-Βασίλης τράβηξε τα γκέμια, το έλκηθρο χαμήλωσε και σε λίγο προσγειώθηκε στη διασταύ- ρωση των οδών Μπουρμπουλήθρας και Μουστα- λευριάς. Το κρύο ήταν τσουχτερό. – Χο… χο… χο! Φτάσαμε! γέλασε πρόσχαρα ο Αϊ- Βασίλης και ήταν έτοιμος να πηδήξει από το έλκη- θρο, για να παραδώσει τα πρώτα δώρα της βραδιάς, όταν μια αυστηρή φωνή τού έκοψε τη φόρα. – Δε μου λέτε, κύριε… Τι κάνετε εκεί; – Τι κάνω; απόρησε ο Αϊ-Βασίλης αντικρίζοντας έναν βλοσυρό αστυφύλακα να τον πλησιάζει απει- λητικά. – Παρκάρετε παράνομα! Αυτό κάνετε! Δε βλέπετε ολόκληρη πινακίδα; Στραβωμάρα έχετε; – Τη βλέπω, αλλά ξέρετε, είμαι ο Αϊ-Βασίλης. – Ο Αϊ… ποιος; – Ο Αϊ-Βασίλης. – Δεν πα να είσαστε κι ο Αϊνστάιν! Δεν περνάνε σ’ εμένα τα μέσα! – Κάντε μου, σας παρακαλώ, τη χάρη. Φέρνω δώρα και δωράκια. Να! Κοιτάξτε! Έχω φέρει και για σας. Ένα γλειφιτζούρι σε σχήμα σφυρίχτρας. Ο αστυφύλακας τον αγριοκοίταξε. – Θα σας συμβούλευα να μην επιβαρύνετε τη θέση σας με απόπειρες δωροδοκίας. Η δωροδοκία είναι αξιόποινο αδίκημα! – Μα τι είναι αυτά που λέτε; Δεν προσπαθώ να σας δωροδοκήσω. – Πώς δεν προσπαθείτε; Τώρα δα δεν είπατε ότι μου φέρνετε ένα γλειφιτζούρι σε σχήμα σφυρίχτρας; Το είπατε ή δεν το είπατε; – Το είπα… Αλλά… αν δεν το θέλετε, δε σας το δί- νω… Δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε θέμα… Άλ- λωστε δε θα σταθμεύσω για πολύ… Πέντε-δέκα λε- πτά. Ίσα ίσα να αφήσω κάτι δωράκια κι επιστρέφω αμέσως. – Ένα. – Τι ένα; – Λεπτό. Αν δεν επιστρέψετε σε ένα λεπτό, θα σας δώσω κλήση.