Αιχμηρά αντικείμενα

[ 13 ] καλύτερο πόστο, ή έστω, διάβολε, να μου δώσει μια χειρόγραφη εντολή για ένα τοις εκατό αύξηση, αλλά ήμουν εντελώς απροετοί­ μαστη να συζητήσω για τα πρόσφατα γεγονότα στο Γουίντ Γκαπ. «Η μαμά σου μένει ακόμη εκεί, ε, Πρίκερ;» «Η Μαμά. Και ο πατριός». Και μια ετεροθαλής αδερφή που είχε γεννηθεί όταν εγώπήγαιναστο κολέγιο και της οποίας ηύπαρξημου φαινόταν τόσο εξωπραγματική που συχνά ξεχνούσα ακόμα και το όνομά της.Άμα. Και ηΜάριαν, φυσικά, ηαπό χρόνια χαμένηΜάριαν. «Πες μου, που να πάρει, επικοινωνείς ποτέ μαζί τους;» Όχι, από τα Χριστούγεννα και μετά: ένα παγερά ευγενικό τηλεφώνημα, αφού είχα κατεβάσει πρώτα τρία ποτήρια μπέρμπον. Φοβόμουν πως η μητέραμου θα μύριζε το αλκοόλ στην ανάσα μου από το τηλέφωνο. «Πρόσφατα, όχι». «Χριστέ μου, Πρίκερ, διάβασε και καμιάφορά τα δελτία. Δεν είχε γίνει ένας φόνος εκεί τον Αύγουστο; Το κοριτσάκι που βρέθηκε στραγγαλισμένο;» Ένευσακαταφατικάσαν να τοήξερα. Ψέματα. Ημητέραμουήταν το μόνο άτομο στο Γουίντ Γκαπ με το οποίο είχα μια στοιχειώδη επα­ φή και δεν μου είχε πει τίποτε. Περίεργο. «Τώρα χάθηκε και δεύτερο. Εμένα μου φαίνεται πιθανό να είναι φόνοι κατά συρροή. Θέλω να πας και να μου φέρεις την ιστορία. Γρήγορα. Nα είσαι εκεί αύριο το πρωί». Με τίποτα. «Έχουμε κι εδώ φρικιαστικές ιστορίες, Κιούρι». «Nαι, όπως επίσης έχουμε και τρεις ανταγωνιστικές εφημερίδες με διπλάσιο προσωπικό και κεφάλαια». Πέρασε το χέρι από τα κο­ ντοκουρεμένα μαλλιά του, που έπεφταν σαν μαραμένα καρφάκια. «Βαρέθηκα να μας αποκλείουν από τις ειδήσεις. Είναι η ευκαιρία μας να βγάλουμε πρώτοι εμείς κάτι. Μεγάλο».