Αιχμηρά αντικείμενα

[ 11 ] υπάρχει άπλα για ξάπλα. Eμάς, τρεις όροφοι, που συνεχώς επεκτεί­ νονται οριζοντίως, σαν να ξεχειλίζουν, απαρατήρητοι ανάμεσα σε καταστήματα που πουλάνε χαλιά ή φωτιστικά, μας φτάνουν. Τη συ­ νοικία μας τη δημιούργησε ολόκληρη ένας εργολάβος μέσα σε τρία καλά προγραμματισμένα χρόνια –1961 με 1964– και κατόπιν της έδωσε το όνομα της κόρης του, η οποία είχε ένα πολύ σοβαρό ατύ­ χημα με το άλογο ένα μήνα πριν ολοκληρωθεί το έργο. Oρόρα Σπρινγκς, διέταξε ο εργολάβος, και πόζαρε για μια φωτογράφιση κάτωαπό την ολοκαίνουργιαπινακίδαμε το όνομα της πόλης.Ύστε­ ρα πήρε την οικογένειά του και έφυγε. Η κόρη, που τώρα είναι πε­ νήντα χρόνων και μια χαράστην υγεία της, εκτός από έναμούδιασμα στο χέρι αραιά και πού, ζει μόνιμα στη Φλόριντα και επιστρέφει μια φοράστα τόσα χρόνια για ναφωτογραφηθεί κάτωαπό την πινακίδα με το όνομά της, ακριβώς όπως ο Μπαμπάκας. Εγώ έγραψα το άρθρο για την τελευταία επίσκεψή της. O Κιούρι πρέπει να ζορίστηκε. O Κιούρι έχει πρόβλημα με τα περισσότερα άρθρα που είναι κομμάτια-από-τη-ζωή. Έγινε πίτα με Τσάμπορντ ενώ το διάβαζε, βρομούσε ουίσκι φεύγοντας από το γραφείο του. O Κιούρι τακοπανάει, πολύήρεμα, αλλάσυχνά. Δεν είναι αυτόςολόγος, ωστόσο, που έχει μια τόσοωραία θέα του εδάφους απ’ταπαράθυρά του. Αυτό οφείλεται καθαρά σε κακή τύχη. Μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα του γραφείου του, που είναι ακριβώς αυτό που δεν θα φανταζόμουν ποτέ ως γραφείο του αρχι­ συντάκτημου. Εγώλαχταρούσα τοίχους με δρύινη επένδυση και μια γυάλινηπόρτα –να γράφει απέξω«Αρχισυντάκτης»– για ναμπορούν να μας βλέπουν τα φιντάνια να ωρυόμαστε για τα δικαιώματα που προκύπτουν από το Πρώτο Άρθρο του Συντάγματος. Το γραφείο του Κιούρι είναι γυμνό και ιδρυματικό, όπως και το υπόλοιπο κτίριο.