Αιχμηρά αντικείμενα

[ 28 ] μια ολόκληρη νύχτα. Τώρα υπήρχε μόνο νερό που κυλούσε πάνω σε μαλακή άμμο. O κύριος Ρόλαντ Τζ. Κάμενς μου το είχε εξηγήσει με πολλή περηφάνια: οι συμπολίτες του είχαν ξεριζώσει τα βράχια από την κοίτη, τα είχαν φορτώσει σε ένα αγροτικό και τα είχαν κάνει θρύψαλα έξω από το σύνορο της πόλης. Ήταν μια σπαραχτική χει­ ρονομία πίστης, σάμπως μια τέτοια καταστροφή να ξόρκιζε οριστι­ κά το κακό από την πόλη. Απ’ό,τι φαινόταν, δεν είχε πιάσει. Κάθισα στην άκρη του ρέματος και χάιδεψα με τις παλάμες μου το βραχώδες έδαφος. Έπιασα μια λεία, ζεστή πέτρα και την πίεσα πάνω στο μάγουλό μου. Αναρωτήθηκα αν είχε έρθει εδώ ποτέ η Αν όσο ήταν ζωντανή. Ίσως η καινούργια γενιά παιδιών του Γουίντ Γκαπ να είχε βρει πιο ενδιαφέροντες τρόπους να σκοτώνει τα καλοκαίρια της. Όταν ήμουν εγώ μικρή, βουτούσαμε σε μια άλλη μεριά, πολύ πιο κάτω, όπου τεράστιες πέτρινες πλάκες δημιουργούσαν ρηχές πισίνες μέσα στην κοίτη. Καραβίδες τινάζονταν μακριά απ’τα πόδια μας κι εμείς πηδούσαμε στο κατόπι τους, τσιρίζοντας έτσι κι αγγίζα­ με καμιά κατά τύχη. Ποτέ δενφορούσαμε μαγιό, κάτι τέτοιοθααπαι­ τούσε προετοιμασία. Απλώς γύριζες σπίτι καβάλα στο ποδήλατο, με μουσκεμένο σορτς και μπλουζάκι, τινάζοντας το κεφάλι σου σαν βρεγμένος σκύλος. Καμιά φορά, μεγαλύτερα παιδιά, εφοδιασμένα με τουφέκια και κλεμμένες μπίρες, τύχαινε να περάσουν αποκεί κυνηγώντας ιπτάμε­ νους σκίουρους ή λαγούς. Ματωμένα κομμάτια κρέας κρέμονταν από τις ζώνες τους. Εκείνα τα αγόρια, αντράκια, τσαντίλες, που μύ­ ριζαν ιδρώτα και αγνοούσαν επιθετικά την ύπαρξή μας, πάντα με τραβούσαν. Υπάρχουν διαφορετικά είδη κυνηγών, όπως έχω μάθει πια. O κυνηγός τζέντλεμαν, κατά το πρότυπο του Τέντι Ρούσβελτ, που οραματίζεται μεγάλα θηράματα και που, ύστερα από κυνήγι