Αιχμηρά αντικείμενα

[ 27 ] «Όλα εκτός από το πίσω κομμάτι ενός τραπεζίτη που δεν τον είχε αλλάξει ακόμη η μικρή». Ύστερα από μία ώρα χωρίς αποτελέσματα και χωρίς άλλες πληρο­ φορίες, άφησα το συνεργάτη μου, τον κύριο Ρόναλντ Κάμενς («αν θέλεις, γράψε και το αρχικό του δεύτερου ονόματός μου: Τζέι») και περπάτησα νότια προς το σημείο όπου είχε βρεθεί πέρυσι το πτώμα της Αν. Πέρασαν κάπου δεκαπέντε λεπτά μέχρι να σταματήσει να ακούγεται από μακριά το όνομα της Nάταλι. Άλλα δέκα λεπτά περ­ πάτημα και άρχισα να ακούω το Φολς Κρικ, τη γάργαρη φωνή του νερού. Πολύ δύσκολο να κουβαλήσει κανείς ένα παιδί μέσα σ’ αυτό το δάσος. Κλαδιά και φυλλώματα έφραζαν το δρόμο, ρίζες ξεπετάγο­ νταν από το έδαφος. Αν η Αν ήταν πραγματικό κορίτσι του Γουίντ Γκαπ, μιας πόλης που απαιτεί την απόλυτη θηλυκότητα από το αδύ­ νατοφύλο, σίγουρα θα είχε μαλλιά μακριάως την πλάτη. Θα σκάλω­ ναν και θα μπλέκονταν στους θάμνους. Κάθε ιστός αράχνης μού φαινόταν σαν σκόρπιες, στιλπνές τρίχες από γυναικεία μαλλιά. Το χορτάρι ήταν ακόμηπατικωμένο γύρωαπό την περιοχήόπου είχε ανακαλυφθεί το πτώμα, το είχαν σαρώσει για αποδεικτικά στοι­ χεία. Υπήρχαν μερικάπρόσφατααποτσίγαραπου είχαν αφήσει πίσω τους αργόσχολοι περίεργοι. Πιτσιρικάδες που σκότωναν την ώρα τους τρομάζοντας ο ένας τον άλλον, έχοντας δει τάχα έναν τρελό που το έσκαγε σκορπίζοντας πίσω του ματωμένα δόντια. Μέσα στο ρέμα υπήρχε άλλοτε μια σειρά από βράχια, όπου είχε σκαλώσει το σκοινί από το λαιμό της Αν και την είχε κρατήσει, δεμέ­ νη σαν κατάδικο από την πέτρα, να λικνίζεται με το κυματάκι σχεδόν