Αιχμηρά αντικείμενα

[ 18 ] οχτώ χρόνια να έρθω, αλλά το σκηνικό μου γύρισε τα άντερα. Ευ­ θεία κάτω από κείνον το δρόμο θα έβγαινα στο σπίτι της δασκάλας μου στο πιάνο όταν ήμουν στο δημοτικό*, μιας πρώην νοσοκόμας που η ανάσα της μύριζε αυγό. Εκείνο το δρομάκι θα με έβγαζε σ’ ένα μικρό πάρκο, όπου είχα καπνίσει το πρώτο μου τσιγάρο μια αποπνικτική καλοκαιρινή μέρα. Αν έπαιρνα εκείνη τη λεωφόρο με τα φαρδιά πεζοδρόμια θα πήγαινα προς το Γούντμπερι και το νο­ σοκομείο. Αποφάσισα ναπάωκατευθείαν στοαστυνομικό τμήμα. Ήταν ένα μονώροφο κτίσμα στο τέρμα της Μέιν Στριτ, που στην περίπτωση αυτήδικαιώνει τοόνομά της · είναι πράγματι ο κεντρικός δρόμος του Γουίντ Γκαπ. ΣτηΜέιν Στριτ θα βρει κανείς ένα κομμωτήριο, ένα κα­ τάστημα σιδηρικών και εργαλείων, ένα ό,τι-πάρετε-μισό-δολάριο που λέγεται «Μισό Δολάριο» και μια δημοτική βιβλιοθήκη δώδεκα ράφια βάθος. Θα βρει ακόμα ένα κατάστημα με ρούχα που λέγεται «Κάντι’ς Κάζουαλς», όπου μπορείς να αγοράσεις αθλητικές φόρμες, μπλούζες ζιβάγκοκαι φούτερμεστάμπεςπαπάκιακαι σχολικάκτίρια. Oι περισσότερες από τις καλές κυρίες του Γουίντ Γκαπ είναι ή δασκά­ λες ή μητέρες ή δουλεύουν σε μαγαζιά σαν το «Κάντι’ς Κάζουαλς». Σε μερικά χρόνια μπορεί να δείτε και ένα «Στάρμπακς», το οποίο θα δώσει στην πόληαυτόπου χρόνια λαχταράει: προπαρασκευασμένη, δοκιμασμένη γκλαμουριά του συρμού. Προς το παρόν υπάρχει μό* Tο αμερικανικό εκπαιδευτικό σύστημα διαφέρει από το ελληνικό. H πρωτοβάθμια εκπαίδευσή τους (το δικό μας δημοτικό) αποτελείται από οκτώ τάξεις (πρώτη έως και όγδοη) και ηλικιακά καλύπτει τα χρό­ νια από 6 έως τα 14, ενώ η δευτεροβάθμια (το δικό μας λύκειο) αποτε­ λείται από τέσσερις τάξεις (ένατη έως δωδέκατη) και ηλικιακά καλύπτει τα έτη 14 έως 18.