Αισθηματική αγωγή
26 | ΓΚΙΣΤΑΒ ΦΛΟΜΠΕΡ θέατρα, εστιατόρια, εφημερίδες και όλους τους διάσημους καλ- λιτέχνες, που τους αποκαλούσε όλο οικειότητα με τα μικρά τους ονόματα · μετά από λίγο ο Φρεντερίκ του εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά του · εκείνος τα ενέκρινε. Αλλά έκανε παύση προκειμένου να παρατηρήσει τον σωλή- να του φουγάρου, έπειτα έκανε στα γρήγορα έναν μακροσκελή λογαριασμό ανάμεσα απ’ τα δόντια του ώστε να ξέρει «πόσο έπρεπε κάθε κρούση του πιστονιού, τόσες φορές το λεπτό κ.λπ. ». Και όταν βρήκε το νούμερο, θαύμασε το τοπίο. Έλεγε πως πολύ χαιρόταν που είχε αποδράσει από τις δουλειές του. Ο Φρεντερίκ ένιωθε έναν κάποιο σεβασμό για κείνον και δεν αντιστάθηκε στην επιθυμία να ρωτήσει το όνομά του. Ο άγνωστος απάντησε χωρίς να πάρει ανάσα: «Ζακ Αρνού, ιδιοκτήτης της Βιομηχανικής Τέχνης , στη λεω- φόρο Μονμάρτρ». Ένας υπηρέτης με χρυσό γαλόνι στο κασκέτο ήρθε και του είπε: «Μήπως θα επιθυμούσε ο κύριος να κατέβει; Η δεσποινίς κλαίει». Κι εκείνος εξαφανίστηκε. Η Βιομηχανική Τέχνη ήταν ένας υβριδικός οίκος που περι- λάμβανε ένα έντυπο για τη ζωγραφική κι ένα κατάστημα με πίνακες. Ο Φρεντερίκ είχε δει τον τίτλο αυτό αρκετές φορές, στην προθήκη του βιβλιοπωλείου της πατρίδας του, πάνω σε τεράστια φυλλάδια όπου το όνομα του Ζακ Αρνού απλωνόταν μεγαλοπρεπώς. Ο ήλιος χτυπούσε κατακόρυφα, κάνοντας να λαμπυρίζουν οι σιδερένιοι πίροι γύρω από τα κατάρτια, οι πλάκες της κου- παστής και η επιφάνεια του νερού καθώς σχιζόταν στην πλώρη σε δύο αυλάκια, ξετυλίγονταν μέχρι εκεί που τελείωναν τα λι- βάδια. Σε κάθε στροφή του ποταμού, έβρισκες και πάλι μπροστά σου τις ωχρές λεύκες εν σειρά. Η εξοχή ήταν άδεια. Στον ουρα-
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=