Αισθηματική αγωγή

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 43 νατο, με μεγάλο στόμα και ύφος αποφασιστικό. Εκείνο το βρά- δυ φορούσε ένα παλιωμένο παλτό από καμπαρντίνα · και τα παπούτσια του ήταν άσπρα από τη σκόνη, γιατί είχε έρθει από το Βιλνόξ με τα πόδια, μόνο και μόνο για να δει τον Φρεντερίκ. Ο Ιζιντόρ τους πλησίασε. Η κυρία παρακαλούσε τον κύριο να επιστρέψει και, καθώς φοβόταν πως θα κρύωνε, του έστελνε το παλτό του. « Έλα, μείνε!» είπε ο Ντελοριέ. Και συνέχισαν να περπατούν στα δυο γεφύρια, από τη μια άκρη στην άλλη, τα οποία καταλήγουν να ακουμπούν πάνω σε ένα στενό νησί, ανάμεσα στο κανάλι και το ποτάμι. Όταν βάδιζαν από τη μεριά του Νοζάν, είχαν μπροστά τους μια συστάδα σπιτιών σε μια μικρή κατωφέρεια · στα δεξιά, φαι- νόταν η εκκλησία πίσω από τους ξύλινους μύλους που οι στρό- φιγγές τους ήταν κλειστές · και, στ’ αριστερά, οι φράχτες με τους θάμνους, κατά μήκος του ποταμού, σχημάτιζαν τα όρια κάποιων κήπων που τους διέκρινες με δυσκολία. Όμως, από την πλευρά του Παρισιού, ο μεγάλος δρόμος πήγαινε ευθεία κάτω και τα λιβάδια χάνονταν μακριά, μέσα στη νυχτερινή καταχνιά. Ήταν σιωπηλή με μια λευκή φωτεινότητα. Οι μυρω- διές από υγρά φυλλώματα έφταναν μέχρις εκείνους · η πτώση του νερού από την εκτροπή, εκατό βήματα πιο μακριά, μουρ- μούριζε, μ’ εκείνον τον έντονο και γλυκό ήχο που κάνουν τα κύματα στο σκοτάδι. Ο Ντελοριέ κοντοστάθηκε και είπε: «Αυτοί οι απλοί άνθρωποι που κοιμούνται ήσυχοι, περίεργο πράγμα! Υπομονή! Ετοιμάζεται ένα νέο ’89! Κουραστήκαμε από τα συντάγματα, τις χάρτες, τα κόλπα και τα ψέματα! Αχ, και να ’χα μια εφημερίδα ή ένα βήμα πώς θα σας τα ξετίναζα όλα αυτά! Αλλά για ό,τι και να κάνεις, χρειάζονται χρήματα! Τι κα- τάρα κι αυτή να είσαι γιος καφετζή και να χάνεις τα νιάτα σου ίσα για να βγάλεις το ψωμί σου!»