Αισθηματική αγωγή

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 33 Όταν βρέθηκε στην αποβάθρα, ο Φρεντερίκ γύρισε το κεφά- λι του. Εκείνη ήταν όρθια κοντά στο πηδάλιο. Της έστειλε ένα βλέμμα που προσπάθησε να βάλει μέσα του όλη του την ψυχή · εξακολουθούσε να μένει ακίνητη, σαν να μην είχε κάνει τίποτα εκείνος. Έπειτα, χωρίς να δώσει σημασία στον χαιρετισμό του υπηρέτη του: «Γιατί δεν έφερες την άμαξα μέχρι εδώ;» Ο ανθρωπάκος προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. «Πόσο ανίκανος πια! Δώσ’ μου χρήματα!» Και πήγε να φάει σε ένα πανδοχείο. Ένα τέταρτο αργότερα θέλησε να μπει, τυχαία τάχα, στον πε- ριφραγμένο χώρο με τις άμαξες. Θα την ξανάβλεπε, ποιος ξέρει; Άδικος κόπος , είπε από μέσα του. Και η άμαξα τον πήρε. Τα δυο της άλογα δεν ανήκαν και τα δύο στη μητέρα του. Το ένα το είχε δανειστεί από τον κύριο Σα- μπριόν, τον φοροεισπράκτορα, για να το ζέψει δίπλα στο δικό της. Ο Ιζιντόρ, που είχε ξεκινήσει από την προηγουμένη, είχε ξεκουραστεί στην Μπρε μέχρι το απόγευμα, είχε κοιμηθεί και στο Μοντερό, κι έτσι ξεκούραστα τα άλογα τριπόδιζαν ζωηρά. Μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι απλώνονταν θερισμένα χω- ράφια. Κατά μήκος του δρόμου υπήρχαν δύο σειρές δέντρα, ενώ οι σωροί με τα χαλίκια ακολουθούσαν ο ένας μετά τον άλλο · και σιγά σιγά η Βιλνέβ-Σεν-Ζορζ, η Αμπλόν, η Σατιγιόν, η Κορμπέιγ και τα άλλα μέρη, ολόκληρο το ταξίδι ερχόταν στη θύμησή του με τρόπο τόσο καθαρό που τώρα ξεχώριζε καινού- ριες λεπτομέρειες, ιδιαιτερότητες πιο προσωπικές · κάτω από την τελευταία πτυχή του φορέματός της, το πόδι της φαινόταν μέσα σε ένα λεπτό μεταξωτό μποτίνι χρώματος καφέ · η τέντα από καραβόπανο σχημάτιζε έναν πλατύ ουρανό πάνω από το κεφάλι της και οι μικρές κόκκινες φούντες της μπορντούρας έτρεμαν με το αεράκι, δίχως σταματημό. Έμοιαζε με τις γυναίκες των ρομαντικών βιβλίων. Τίποτα δεν