Αισθηματική αγωγή

30 | ΓΚΙΣΤΑΒ ΦΛΟΜΠΕΡ μιζες πως έβγαζε λυγμούς και το παράπονο ενός έρωτα αγέρω- χου και νικημένου. Στις δύο όχθες του ποταμού, δασύλλια κα- τηφόριζαν μέχρι την άκρη του νερού · φυσούσε ένα δροσερό αεράκι · η κυρία Αρνού κοίταζε μακριά, κάπως αφηρημένα. Όταν η μουσική σταμάτησε, ανοιγόκλεισε μερικές φορές τα βλέφαρά της, σαν να έβγαινε από όνειρο. Ο αρπιστής τους πλησίασε ταπεινά. Ενώ ο Αρνού έψαχνε για ψιλά, ο Φρεντερίκ άπλωσε την κλειστή του παλάμη προς το κασκέτο και ανοίγοντάς την ντροπαλά, έβαλε μέσα ένα χρυσό λουδοβίκειο. Δεν ήταν η ματαιοδοξία που τον έσπρωχνε να κά- νει αυτή την ελεημοσύνη μπροστά της, αλλά η σκέψη μιας ευ- λογίας με την οποία τη συνέδεε, μια κίνηση μέσα από την ψυχή του σχεδόν θρησκευτική. Ο Αρνού, δείχνοντάς του τον δρόμο, τον οδήγησε με εγκαρ- διότητα προς τα κάτω. Ο Φρεντερίκ είπε πως είχε μόλις γευμα- τίσει · αντιθέτως, πέθαινε της πείνας · και δεν είχε πια ούτε δε- κάρα στην τσέπη. Έπειτα σκέφτηκε πως είχε κι εκείνος το δικαίωμα, όπως κά- θε άλλος, να μείνει στην αίθουσα. Γύρω από στρογγυλά τραπέζια, έτρωγαν αστοί ενώ ένας σερ- βιτόρος πήγαινε κι ερχόταν · ο κύριος και η κυρία Αρνού ήταν στο βάθος, στα δεξιά · κάθισε στον βελούδινο καναπέ, αφού μάζεψε μια εφημερίδα που βρισκόταν εκεί. Εκείνοι θα έπρεπε να πάρουν στο Μοντερό την άμαξα για τη Σαλόν. Το ταξίδι τους στην Ελβετία θα κρατούσε έναν μήνα. Η κυρία Αρνού μάλωσε τον σύζυγό της για την αδυναμία που είχε στο παιδί του. Της ψιθύρισε στ’ αυτί κάτι γλυκό, προφανώς, γιατί εκείνη χαμογέλασε. Έπειτα φρόντισε να κλείσει την κουρ- τίνα του παραθύρου πίσω από τον λαιμό της. Η οροφή, χαμηλή και κατάλευκη, αντανακλούσε ένα φως σκληρό. Ο Φρεντερίκ, απέναντι, διέκρινε τη σκιά των βλεφάρων της. Έβρεχε τα χείλη της στο ποτήρι της, θρυμμάτιζε λίγη κόρα