Αισθηματική αγωγή

28 | ΓΚΙΣΤΑΒ ΦΛΟΜΠΕΡ Ήταν καθισμένη, καταμεσής του πάγκου, ολομόναχη · ή του- λάχιστον δεν μπόρεσε να δει κανέναν άλλο, έτσι όπως θάμπω- σαν τα μάτια του. Τη στιγμή που περνούσε, εκείνη σήκωσε το κεφάλι · έγειρε ασυναίσθητα τους ώμους του · κι όταν απομα- κρύνθηκε λίγο, από την ίδια πλευρά, την κοίταξε. Είχε ένα μεγάλο ψάθινο καπέλο, με ροζ κορδέλες που ανέ- μιζαν πίσω της. Τα πιασμένα μαλλιά της περνούσαν ακριβώς δίπλα από τα έντονα φρύδια της και όπως κατέβαιναν έπειτα πολύ χαμηλά νόμιζες πως πίεζαν τρυφερά την οβάλ γραμμή της μορφής της. Το φόρεμά της από ανοιχτή μουσελίνα, με μικρά πουά, ανοιγόταν σε πολλές πιέτες. Εκείνη την ώρα κάτι κεντού- σε · και η ίσια μύτη, το πιγούνι, η φιγούρα της ολόκληρη ξεχώ- ριζε στο φόντο της γαλάζιας ατμόσφαιρας. Καθώς εκείνη παρέμενε στην ίδια στάση, εκείνος έκανε πολ- λές βόλτες δεξιά κι αριστερά για να μη φανεί πού το πήγαινε · έπειτα στάθηκε κοντά στην ομπρέλα της, που ήταν ακουμπισμέ- νη στον πάγκο, και παρίστανε πως παρατηρούσε μια βάρκα στο ποτάμι. Ποτέ δεν είχε ξαναδεί αυτή τη λάμψη της μελαχρινής επι- δερμίδας της, τη χάρη της σιλουέτας της, αυτή τη φινέτσα των δαχτύλων της που τα διαπερνούσε το φως. Παρατηρούσε το καλάθι με το κέντημά της αποσβολωμένος, λες κι ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ποιο ήταν το όνομά της, το σπίτι της, η ζωή της, το παρελθόν της; Ήθελε να ξέρει τα έπιπλα της κάμαράς της, όλα τα φορέματα που είχε φορέσει, τους ανθρώπους που συνανα- στρεφόταν · και ο πόθος της σαρκικής κατάκτησης σχεδόν χα- νόταν μπροστά σε μια επιθυμία πιο βαθιά, μέσα σε μια επώδυ- νη περιέργεια που δεν είχε τέλος. Εμφανίστηκε μια νέγρα, με ένα μαντίλι στο κεφάλι, κρατώ- ντας από το χέρι ένα κοριτσάκι μεγάλο πια. Το παιδί που από τα μάτια του κυλούσαν δάκρυα, είχε μόλις ξυπνήσει. Την πήρε στα γόνατά της. «Η δεσποινίς δεν ήταν φρόνιμη κι ας έκλεισε