Αίμα στο χιόνι + Περισσότερο αίμα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 7 ] 1 Χ ιόνι απαλό σαν βαμβάκι χόρευε κάτω απ’τους φανοστάτες του δρόμου. Μια πάνω, μια κάτω, χωρίς σκοπό, αφήνοντας να το παρασέρνει ο διαβολεμένος παγερός άνεμος που ερχόταν με ορμή από το μεγάλο σκοτάδι του φιόρδ του Όσλο. Μαζί στροβιλίζονταν χιόνι και άνεμος, γύρω γύρω στο σκοτάδι ανάμεσα στις μεγάλες αποθήκες στην αποβάθρα του λιμανιού, που ήταν όλες κλειστές για τη νύχτα. Ώσπου ο άνεμος βαριόταν τον χορό και παρατούσε την ντάμα του δίπλα στον τοίχο. Εκεί το ξερό, ανεμοδαρμένο χιόνι κα- ταστάλαζε γύρωαπό τα παπούτσια του άντρα που είχα μόλις πυρο- βολήσει στο στήθος και στον λαιμό. Αίμα έσταζε πάνωστο χιόνι από το κάτωμέρος του πουκαμίσου του. Δεν ξέρω πολλά για το χιόνι –για τίποτε δεν ξέρω πολλά, εδώ που τα λέμε–, αλλά έχω διαβάσει ότι οι κρύσταλλοι που σχηματίζο- νται όταν το χιόνι είναι πάρα πολύ παγωμένο είναι εντελώς διαφο- ρετικοί από τις χοντρές νιφάδες ή από το υγρό χιόνι ή από το άλλο, το τριζάτο. Και ότι στη μορφή των κρυστάλλων και στην ξηρότητα του χιονιού οφείλεται το ότι η αιμοσφαιρίνη του αίματος διατηρεί το ζωηρό κόκκινο χρώμα της. Όπως και να ’χει, το αίμα πίσω από το κορμί του άντρα μού έφερε στον νου βασιλικό μανδύα, ολοπόρφυ- ρο, με ένα λευκό ρέλι από ερμίνα, όπως στις ζωγραφιές σ’εκείνο το βιβλίο με τα λαϊκά νορβηγικά παραμύθια που μου διάβαζε η μητέρα μου. Της άρεσαν οι βασιλιάδες και τα παραμύθια. Ίσως γι’αυτό μου έδωσε κι εμένα βασιλικό όνομα. Η EveningPost έγραφε πως, αν συνεχιζόταν αυτό το κρύοως την