Αίμα στο χιόνι + Περισσότερο αίμα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 161 ] 1 Α πό πού να πιάσουμε αυτή την ιστορία; Μακάρι να μπορούσα να σας πω από την αρχή . Αλλά δεν ξέρω πώς αρχίζει. Τις πραγματι- κές αιτιακές σχέσεις της ζωής μου τις αγνοώ όσο οι άλλοι. Να πιάσουμε την ιστορία από τότε που συνειδητοποίησα ότι ήμουν ο τέταρτος καλύτερος ποδοσφαιριστής στην τάξη μου; Ή μήπως τότε που οΜπάσε, ο παππούς μου, μου έδειξε τα σχέδια της ΣαγκράδαΦαμίλια – τα δικά του σχέδια; Απ’όταν τράβηξα την πρώ- τη μου τζούρα από τσιγάρο κι άκουσα το πρώτο μου τραγούδι των Grateful Dead; Ήόταν διάβασα Καντ στο πανεπιστήμιο και πίστεψα πως τον κατάλαβα; Μήπως όταν πούλησα τον πρώτο μου σβόλο μαύρου; Ήόταν φίλησα τηνΜπόμπι –μη σας μπερδεύει τ’όνομα– ή από τη στιγμή που είδα για πρώτη φορά το μικρό ζαρωμένο πλα- σματάκι που έσκουζε μες στα μούτρα μου κι αργότερα θα τηφωνά- ζαμεΆννα; Ίσως κι όταν καθόμουν μες στηνψαρίλα, στο πίσωμέρος του ψαράδικου, κι εκείνος μου έλεγε τι ήθελε να κάνω. Δεν ξέρω. Ιστορίες πλάθουμε · με αρχή και τέλος και γνώμονα τη λογική, λες κι η ζωή θα αποκτήσει έτσι νόημα. Ας ξεκινήσω λοιπόν από εδώ, εν μέσω της όλης σύγχυσης, εδώ που η μοίρα μοιάζει να σταμάτησε για μια στιγμή, να πάρει ανάσα. Κι εγώ νόμισα για μια στιγμή πως είχα βρει τον δρόμο μου και προ- χωρούσα. Βγήκα από το λεωφορείο καταμεσής της νύχτας. Σφάλισα τα μάτια μου απέναντι στον ήλιο, που σερνόταν βαρύς πάνω από ένα νησί