Αίμα στο χιόνι + Περισσότερο αίμα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 13 ] μείνει τίποτε από μύτη ή από εγκέφαλο. Εντέλει, ξαναπήγα στον Χόφμαν, του είπα ότι ο Γάλλος βρήκε τα λεφτά, του έδωσα δεκατρείς χιλιάδες κορόνες και του είπα τέρμα τώρα το κυνήγι της κοπέλας, εντάξει; Δεν ξέρω αν η Μαρία έκανε χρήση όσο ήταν μαζί με τον φίλο της, αν ήταν απ’ αυτές που ψάχνουν τρόπους να είναι υποτακτικές, αλλά τώρα φαινόταν τελείως καθαρή, επιτέλους. Δούλευε σε ένα μικρό σουπερμάρκετ και την τσέκαρα κάθε τόσο, ώστε να είμαι σίγουρος ότι ήταν εντάξει και ότι δεν είχε εμφανιστεί οφίλος της για να της κάνει πάλι τη ζωή ρημαδιό. Φυσικά, φρόντιζα πάντα να μη με βλέπει. Στεκόμουν απέξω, στο σκοτάδι, κοιτώντας μέσα στο φω- τισμένομαγαζί, και την παρακολουθούσαόπως καθόταν στο ταμείο βάζοντας ψώνια σε σακούλες και δείχνοντας μια από τις άλλες κο- πέλες όταν ένας πελάτης ρωτούσε κάτι. Υποθέτω πως κάθε τόσο όλοι αισθανόμαστε την ανάγκη να νιώσουμε ότι ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες των γονιών μας. Δεν ξέρω τι θα περίμενε ο πατέρας μου από μένα – προφανώς έχει να κάνει με τη μάνα μου. Η μητέρα μου πάντοτε φρόντιζε τους άλλους αντί να κοιτάει τον εαυτό της και εγώπρέπει να το έβλεπα αυτόως πρότυπο κάποτε. Ένας Θεός ξέρει. Όπως και να ’χει, δεν είχα και τι να τα κάνω τόσα λεφτά που έβγαζα από τον Χόφμαν. Οπότε τι έγινε αν μοίρασα ένα καλό χαρτί σ’ ένα κορίτσι που της είχε πέσει τόσο άσχημο φύλλο στην παρτίδα; Τέλος πάντων. Για να συνοψίσουμε: Δεν είμαι καλός στην αργή οδήγηση, παραείμαι μαλακός χαρακτήρας, ερωτεύομαι εύκολα, ξεφεύγω τελείως όταν θυμώνωκαι είμαι σκράπας στην αριθμητική. Έχω διαβάσει αρκετά, αλλά δεν ξέρω πολλά πράγματα και σίγουρα τίποτε που να χρησιμεύει σε κάτι. Όσο για το πώς γράφω, ένα θα πω: Οι σταλακτίτες μεγαλώνουν πιο γρήγορα.