Αίμα στο χιόνι + Περισσότερο αίμα (Μεταίχμιο Pocket)

[ 12 ] είδα ένα βράδυ, όταν ο Πίνε, ο αρχινταβατζής του Χόφμαν, μου έδειξε ένα κορίτσι με χειροποίητη πλεχτή ζακέτα και τα μαλλιά πιασμένα κότσο σαν να είχε μόλις βγει από το κατηχητικό. Καθόταν και έκλαιγε στα σκαλοπάτια του Ριντερχάλεν και ο Πίνε μού είπε πως θα ξεπλήρωνε αυτή το χρέος του φίλου της σε είδος. Σκέφτη- κα να την ξεκινήσουμε με το μαλακό, μόνο δουλειά με το χέρι για αρχή. Αλλά αυτή πετάχτηκε έξω απ’το πρώτο αυτοκίνητο που την πήρε προτού περάσουν ούτε δέκα δευτερόλεπτα. Και πλάνταξε στο κλάμα όσο της φώναζε ο Πίνε. Που μπορεί να νόμιζε ότι η Μαρία θα άκουγε αν ούρλιαζε πάνω στ’ αυτί της. Ίσως αυτό να έφταιξε. Οι φωνές. Και η μάνα μου. Όπως και να ’χει, μου την έδω- σε και, ενώ είχα καταλάβει ότι ο Πίνε ήθελε απλώς να της το χώσει στο κεφάλι με ηχητικά κύματα μεγάλης έντασης, τον πλάκωσα στο ξύλο – το ίδιο μου το αφεντικό. Ύστερα πήγα τη Μαρία σε ένα δι- αμέρισμα που ήξερα ότι ήταν άδειο και μετά πήγα και είπα στον Χόφμαν ότι δεν κάνω ούτε για νταβατζής. Αλλά ο Χόφμαν μού είπε –και συμφώνησα μαζί του– ότι δεν γί- νεται να αφήνει να τη γλιτώνουν διάφοροι χωρίς να ξεπληρώνουν τα χρέη τους, γιατί αυτά τα πράγματα διαδίδονται αμέσως και θα τα μάθαιναν και άλλοι, πιο σημαντικοί πελάτες. Έτσι, ξέροντας πως ο Πίνε και ο Χόφμαν δεν θα άφηναν ήσυχο το κορίτσι, αφού είχε κάνει τη βλακεία να αναλάβει αυτή το χρέος του φίλου της, πήγα και έψα- ξα στην πιάτσα μέχρι που βρήκα τελικά τον Γάλλο σε μια κατάληψη στο Φάρεμποργκ. Εκτός από λιώμα ήταν και άφραγκος και τελικά κατάλαβα πως όσο και αν τον ταρακουνούσα δεν υπήρχε περίπτω- ση να πάρω απ’αυτόν ούτε μία κορόνα. Του είπα πως έτσι και ξανα- πλησιάσει τη Μαρία θα του χώσω μία που θα κολλήσει η μύτη του στον εγκέφαλο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι του είχε απο-