Αίμα στο χιόνι

J O N E S B O 12 την Ταξική Πάλη, την κομμουνιστική εφημερίδα. Όχι πως έχω κάτι εναντίον των κομμουνιστών προσωπικά. Εντάξει, ίσως έχω. Αλλά δεν θέλω να έχω κάτι εναντίον του κάθε κομμουνιστή προσωπικά, απλώς πιστεύω ότι κάνουν λάθος. Γι’ αυτό ένιωσα λιγάκι ένοχος όταν αι- σθάνθηκα πολύ καλύτερα επειδή ο τύπος διάβαζε την Ταξική Πάλη. Σίγουρα έχει μεγάλη διαφορά το λίγο ένοχος από το πολύ ένοχος. Και, όπως είπα, αισθάνθη- κα πολύ καλύτερα. Αλλά σταμάτησα τις ένοπλες λη- στείες. Στο κάτω κάτω, ποιος μου εγγυάται πως και ο επόμενος θα είναι κομμουνιστής; Δεν μπορώ τα ναρκωτικά, αυτό είναι το τρίτο. Απλώς δεν τα μπορώ. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να ζορίσω για λεφτά αυτούς που χρωστάνε στα αφεντικά μου. Οι ναρ- κομανείς φταίνε μόνο οι ίδιοι για το χάλι τους και κα- νένας άλλος και, κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι πρέ- πει να πληρώνουν τα λάθη τους, τελεία και παύλα. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ είμαι αδύναμος χαρακτήρας και ευαίσθητος, έτσι το είχε πει κάποτε η μαμά μου. Νομί- ζω ότι έβλεπε τον εαυτό της σ’ εμένα. Όπως και να ’χει, καλό είναι να μένω μακριά από ουσίες. Όπως και η μάνα μου, είμαι από τους ανθρώπους που ψάχνουν κά- τι για να υποταχθούν. Μια θρησκεία, το πρότυπο του μεγάλου αδερφού, ένα αφεντικό. Πιοτό και ναρκωτικά. Άσε που δεν μπορώ να κάνω πράξεις, ούτε ως το δέκα