Αίμα στο χιόνι

Α Ι Μ Α Σ Τ Ο Χ Ι Ο Ν Ι 9 φαντάσματα. Απλώς δεν βρήκα κάτι άλλο να πω. Προ- φανώς, θα μπορούσα να είχα κρατήσει κλειστό το στό- μα μου. Άλλωστε, αυτό κάνω συνήθως. Άρα κάτι πρέπει να με έκανε να γίνω τόσο ομιλητικός ξαφνικά. Ίσως επειδή ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Λένε πως τα Χριστούγεννα υποτίθεται ότι φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Ξέρω κι εγώ; Νόμιζα πως το αίμα θα πάγωνε πάνω στο χιόνι και θα έμενε εκεί σαν κρούστα. Όμως όχι, το χιόνι ρουφού- σε το αίμα που έτρεχε, το τραβούσε κάτω από την επιφάνεια και το εξαφάνιζε, σαν να το μάζευε κάπου μήπως και χρειαστεί σε κάτι αργότερα. Καθώς γύριζα σπίτι, φαντάστηκα έναν χιονάνθρωπο να ανασταίνεται από τον σωρό του χιονιού, με κατακόκκινες φλέβες να φαίνονται καθαρά κάτω από το νεκρικά λευκό δέρμα από πάγο. Γυρνώντας προς το διαμέρισμά μου τηλεφώνησα στον Ντάνιελ Χόφμαν από έναν τηλεφωνικό θάλαμο για να του πω ότι η δουλειά είχε γίνει. Ο Χόφμαν είπε εντάξει. Όπως συνήθως, δεν ρώτησε τίποτε. Ή είχε μάθει να με εμπιστεύεται αυτά τα τέσ- σερα χρόνια που καθάριζα γι’ αυτόν ή απλώς δεν ήθελε να ξέρει τίποτε. Αφού είχε γίνει η δουλειά, γιατί να σκοτιστεί κάποιος σαν αυτόν με τέτοια πράγματα, αφού γι’ αυτό πλήρωνε εξάλλου, για να έχει λιγότερα προ-