Ακόμα και τα άγρια σκυλιά

Α Κ Ο Μ Α Κ Α Ι Τ Α Α Γ Ρ Ι Α Σ Κ Υ Λ Ι Α 17 Μάλκολμ στη σαββατιάτικη αγορά τροφίμων μια δυο φορές και είχε αστειευτεί πως θα έπρεπε να ανταλλάξει το μπαν­ γκαλόου του με ένα από τα εργατικά διαμερίσματα του Στόκ­ μπριτζ. Το τηλέφωνό της χτύπησε: κατά φωνή κι ο γάιδαρος. «Πας πάλι βόρεια;» ρώτησε απαντώντας στην κλήση. «Όχι αυτή τη στιγμή. Εδώ όμως έχει προκύψει μεγάλη αναστάτωση». «Έχω κι εγώ νέα – με απέσπασαν στην έρευνα της υπόθε­ σης Μίντον». «Από πότε;» «Πρωί πρωί σήμερα. Θα σου το έλεγα στο μεσημεριανό. Ο Τζέιμς τέθηκε επικεφαλής και με ήθελε». «Λογικό». Κλείδωσε το αυτοκίνητό της και προχώρησε προς μια λου­ στραρισμένη μαύρη εξώπορτα με ένα γυαλιστερό μπρούντζινο ρόπτρο και ένα γραμματοκιβώτιο. Μια ένστολη αστυνομικός τη φρουρούσε. Μισοϋποκλίθηκε σε ένδειξη αναγνώρισης και η Κλαρκ την αντάμειψε με ένα χαμόγελο. «Υπάρχει χώρος και για κανέναν μικρούλη;» ρώτησε ο Φοξ, προσπαθώντας να το κάνει να ακουστεί σαν αστείο, αν και εκείνη κατάλαβε ότι το έλεγε σοβαρά. «Πρέπει να κλείσω, Μάλκολμ. Τα λέμε αργότερα». Η Κλαρκ έκλεισε το τηλέφωνο και περίμενε την αστυνομι­ κό να ξεκλειδώσει την πόρτα. Δεν υπήρχαν ΜΜΕ – είχαν φτά­ σει νωρίτερα και τώρα είχαν φύγει. Κάποιοι είχαν αφήσει δυο μικρά μπουκέτα στο μπροστινό σκαλί, πιθανότατα οι γείτονες. Ένα παλαιού στιλ σχοινί κουδουνιού κρεμόταν δίπλα στον κίονα στα δεξιά της πόρτας και από πάνω υπήρχε μια επιγρα­ φή στην οποία ήταν γραμμένη με κεφαλαία γράμματα μόνο η λέξη « ΜΙΝΤΟΝ ». Καθώς η πόρτα άνοιξε η Κλαρκ ευχαρίστησε την αστυνο­ μικό και μπήκε μέσα. Πάνω στο παρκέ ήταν πεσμένη η αλλη­ λογραφία. Σήκωσε τα γράμματα και είδε ότι υπήρχαν κι άλλα