Ακόμα και τα άγρια σκυλιά

Α Κ Ο Μ Α Κ Α Ι Τ Α Α Γ Ρ Ι Α Σ Κ Υ Λ Ι Α 15 σε το στόμα του. Ένας ένστολος είχε βγει από την πίσω πόρτα του τμήματος στο πάρκινγκ και άνοιγε ένα πακέτο τσιγάρα. Καθώς ο Φοξ προχωρούσε προς το μέρος του τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν και ο άλλος του έγνεψε ευ­ γενέστατα. Ο ένστολος ήξερε ότι παλιότερα ο Φοξ δούλευε στα Επαγγελματικά Πρότυπα – όλοι στο τμήμα το ήξεραν. Κάποιοι δεν έδειχναν να ενοχλούνται · άλλοι εκδήλωναν φα­ νερά την απέχθειά τους. Ήταν βλοσυροί, του απαντούσαν με το ζόρι, άφηναν τις πόρτες να κλείνουν στα μούτρα του αντί να τις κρατούν ανοιχτές. «Είσαι καλός αστυνομικός» του είχε πει παραπάνω από μία φορά η Σιβόν. «Μακάρι να το έβλεπες κι ο ίδιος...» Φτάνοντας στο γραφείο της Δίωξης ο Φοξ ψυλλιάστηκε πως κάτι συνέβαινε. Μετέφεραν καρέκλες και εξοπλισμό. Το βλέμ­ μα του συνάντησε το βλέμμα του μπαρουτιασμένου Νταγκ Μάξτον. «Πρέπει να κάνουμε χώρο για μια καινούργια ομάδα» εξήγησε ο Μάξτον. «Καινούργια ομάδα;» «Από το Γκάρτκος, που σημαίνει ότι θα είναι κυρίως από τη Γλασκόβη – και ξέρεις τι αισθήματα τρέφω για δαύτους ». «Για ποιο λόγο;» «Κανείς δεν λέει». Ο Φοξ μάσησε την τσίχλα του. Στο Γκάρτκος, παλιό χα­ λυβουργείο, στεγαζόταν τώρα η Εγκληματολογική Υπηρεσία της Σκοτίας. Είχε ξεκινήσει να λειτουργεί από το προηγού­ μενο καλοκαίρι και ο Φοξ δεν είχε ποτέ λόγο να περάσει το κατώφλι της. Ένα μείγμα από αστυνομικούς, εισαγγελείς, εγκληματολόγους και τελωνειακούς υπαλλήλους που ήταν υπεύθυνοι για το οργανωμένο έγκλημα και την αντιτρομο­ κρατική. «Πόσους θα καλωσορίσουμε;» Ο Μάξτον τον αγριοκοίταξε: «Ειλικρινά, Μάλκολμ, δεν σκοπεύω να καλωσορίσω ούτε