Ακόμα και τα άγρια σκυλιά

I A N R A N K I N 20 σκοτεινό, οι βαριές, κόκκινες βελούδινες κουρτίνες κλειστές. Από τις φωτογραφίες στον φάκελό της μπορούσε να δει ότι το σώμα του λόρδου Μίντον είχε βρεθεί μπροστά από το γραφείο του, πάνω σε ένα περσικό χαλί, το οποίο είχαν επίσης πάρει για να το εξετάσουν. Τρίχες, σάλιο, ίνες – οι πάντες άφηναν κάποιου είδους ίχνη. Το σκεπτικό ήταν το εξής: Το θύμα βρισκόταν καθισμένο στο γραφείο του, όπου έγραφε επιταγές για να πληρώσει τους λογαριασμούς αερίου και ρεύματος. Ακούει έναν ήχο και σηκώνεται για να ερευνήσει. Δεν έχει απομακρυνθεί πολύ, όταν ο δράστης μπουκάρει μέσα και τον χτυπά στο κεφάλι με κάποιου είδους εργαλείο – δεν είχε βρεθεί ακόμη κάποιο όπλο · ο ιατροδικαστής υπέθετε ότι επρόκειτο για σφυρί. Το καρνέ των επιταγών βρισκόταν ανοιχτό πάνω στο γρα­ φείο αντίκα, δίπλα σε ένα στιλό που έμοιαζε ακριβό. Υπήρχαν οικογενειακές φωτογραφίες –ασπρόμαυρες, οι γονείς του θύ­ ματος ίσως– σε ασημένιες κορνίζες. Αρκετά μικρές για να χωθούν στις τσέπες ενός κλέφτη, παρ’ όλα αυτά ανέγγιχτες. Η Κλαρκ γνώριζε ότι το πορτοφόλι του λόρδου Μίντον είχε βρεθεί σε ένα σακάκι πάνω στην πλάτη μιας καρέκλας, με τα μετρητά και τις πιστωτικές άθικτα. Το χρυσό ρολόι βρισκόταν και αυτό στον καρπό του. «Δεν ήσουν τόσο απελπισμένος, σωστά;» μουρμούρισε η Κλαρκ. Μια γυναίκα ονόματι Τζιν Μέρισαλ ερχόταν δυο φορές την εβδομάδα για να καθαρίσει. Είχε δικό της κλειδί και είχε βρει το πτώμα το επόμενο πρωί. Στην κατάθεσή της είπε ότι το σπίτι στην πραγματικότητα δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή · είχε απλώς την εντύπωση ότι «η μεγαλειότης του» ήθελε λίγη παρέα. Στον επάνω όροφο υπήρχαν πάρα πολλά δωμάτια. Ένα σα­ λόνι και ένα καθιστικό που έμοιαζαν σαν να μην είχαν υποδεχτεί ποτέ επισκέπτη· τέσσερις κρεβατοκάμαρες, ενώ χρειαζόταν μό­ νο μία. Η κυρία Μέρισαλ δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε έναν