Άγρια φύση

Α Γ Ρ Ι Α Φ Υ Σ Η 15 τα πόδια της καρέκλας του. Ο Φαλκ κοίταξε το ρολόι. Ήταν λίγο μετά τις δέκα, βράδυ Κυριακής. Φυσικά και θα ήταν στο σπίτι της. «Το είδες;» τον ρώτησε η Κάρμεν ψιθυριστά τώρα, για χάρη αυτού που βρισκόταν δίπλα της. Του αρραβωνιαστικού της, υπέθεσε ο Φαλκ. «Όχι ακόμη». Ο ίδιος δεν χρειαζόταν να χαμηλώσει τη φωνή του. «Για περίμενε…» Στο κάτω μέρος της οθόνης περνούσε η επόμενη είδηση. «Να το». ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΤΑ ΓΚΙΡΑΛΑΝΓΚ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ ΑΛΙΣ ΡΑΣΕΛ, ΤΗΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. « Πεζοπόρο από τη Μελβούρνη;» είπε ο Φαλκ. «Ναι, το είδα». «Από πότε η Άλις…» Σταμάτησε. Έφερε στο μυαλό του τα παπούτσια της Άλις. Ψηλά. Μυτερά. «Καταλαβαίνω τι εννοείς. Το δελτίο ειδήσεων έλεγε ότι ήταν ένα είδος άσκησης για την ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος. Ήταν μέλος μιας ομάδας που είχε πάει εκεί για λίγες μέρες και…» «Για λίγες μέρες; Πόσο διάστημα αγνοείται τελικά;» «Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω από χτες το βράδυ». «Μου τηλεφώνησε» είπε ο Φαλκ. Σιωπή στην άλλη άκρη της γραμμής. Μετά: «Ποιος σου τηλεφώνησε; Η Άλις;». «Ναι». «Πότε;» «Χτες βράδυ». Ο Φαλκ κατέβασε το κινητό και έψαξε στις αναπάντητες κλήσεις. Το έφερε πάλι στο αυτί του. «Είσαι ακό- μη εκεί; Νωρίς σήμερα το πρωί, για την ακρίβεια, γύρω στις τέσσερις και μισή. Δεν το άκουσα. Είδα το φωνητικό μήνυμα μόνο όταν ξύπνησα».