Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου

S U S I E S T E I N E R 14 μεσά τους γκρίζες τούφες από χνούδι και τρίχες, σαν σπείρες DNA. Η ετερόκλητη συλλογή παπουτσιών της κάνει ακόμα πιο δύσκολο το άνοιγμα των φύλλων της ντουλάπας. Απομακρύνει κλοτσώντας ένα παντελόνι πεταμένο στο πάτωμα, αναδιπλωμένο σαν κρουασάν, βγάζει και παρατάει επιτόπου τη ρόμπα της (εκα- τό τοις εκατό συνθετική, μακριά από φωτιά και φλόγα) και ξε- χωρίζει από τον σωρό των ρούχων κάτω από το κρεβάτι της, όπου κακώς ξάπλωσε αυτός ο τύπος, τη φανελένια νυχτικιά της. Από πολύ κοντά, η μυρωδιά του ήταν σαν μούχλα. Και αμυδρά γλυκιά. Αλλά πάνω απ’ όλα ξένη. Μήπως αυτό δεν ήταν το πεί- ραμά της – να φέρει κάποιον πολύ κοντά, τραβώντας τον από τον κόσμο των ξένων; Δοκιμάζοντάς τον; Ή ανιχνεύοντας τη μυρωδιά του, σάμπως η στενή επαφή ίσως τον μεταμόρφωνε σε κάτι λιγό- τερο κοινότοπο; Οι άνθρωποι που την ξέρουν –η Μπράιονι, βασι- κά– αποδοκιμάζουν τη συναισθηματική της «ανωριμότητα», αλ- λά είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί από πολύ κοντά. Ανακαλύπτεις πολύ περισσότερα από τη μυρωδιά και το άγγιγμα παρά από την ψιλή κουβεντούλα για σαλαμάνδρες και καροτσάκια του σούπερ μάρκετ. Για να διαλέξει ταίρι, η Μανόν φέρεται σαν πρωτεύον θηλαστικό, χρησιμοποιεί μόνο τις αισθή- σεις της. Κάπου διάβασε ότι η όσφρηση είναι ο πιο αποτελεσμα- τικός τρόπος για να επιλέξεις από τη γενετική δεξαμενή, ώστε να εξασφαλίσεις το καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα για τους απο- γόνους σου. Οπότε, πηδιέται από το πρώτο ραντεβού! Είναι επιστήμων στο μετερίζι του ζευγαρώματος. Σε πιο μαύρες στιγμές –τις νιώθει τώρα να πλησιάζουν– ανα- ρωτιέται μήπως μ’ αυτό τον τρόπο γεμίζει απλώς ένα αμήχανο κενό στη συζήτηση. Αντί για ένα απαίσιο σούρσιμο ποδιών και ένα «Λοιπόν, ωραία ήταν, αλλά ας το αφήσουμε εδώ καλύτερα», εξωθεί τη στιγμή στα όριά της. Σαν να προτιμάς να σε πατήσει αυτοκίνητο για να αποφύγεις μια χειραψία.