Αγιοβασιλέματα

να σου φέρω τα δικά μου δώρα: Το ναυτικό καπέλο του παππού, που το αγαπούσε πολύ και του έφερνε γούρι όταν έπαιζε τάβλι, και η αλήθεια είναι ότι όποτε το φο- ρούσε κέρδιζε, και πιστεύω ότι θα ήθελε πολύ να το πά- ρεις εσύ! Και μια καλοκαιρινή βερμούδα θαλασσί και σαγιονάρες για να ξεκουράζεσαι! Γιατί κι έτσι θα μου άρεσες, θαλασσινός! Και πού ξέρεις, μπορεί να ξεκλέψεις χρόνο να έρθεις και το καλοκαίρι, να σε πάω στο νησί μου, να σου δείξω τα αγαπημένα μου μέρη, να τα αγα- πήσεις όπως κι εγώ· να σου δείξω τα δικά μου ηλιοβασι- λέματα και συ τα δικά σου…αγιοβασιλέματα! Και να μου υποσχεθείς ότι θα προσπαθήσεις να έρχεσαι κι άλλες μέρες του χρόνου και όχι μόνο Χριστούγεννα, σαν αγα- πημένος θείος, χωρίς δώρα, μόνο για την παρέα. Ίσως τότε να μη μελαγχολώ τόσο όταν οι γιορτές τελειώνουν, και το σπίτι ξεστολίζεται και μοιάζει λιγότερο χαμογε- λαστό, κι εσύ φεύγεις μακριά και πρέπει να σε περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο για να βάλω τα καλά μου, να φάω όσα γλυκά θέλω, να μείνω ξύπνια μέχρι αργά… »Και θα σου πω κι ένα μυστικό: ο μπαμπάς νομίζω ότι σε ζηλεύει, γιατί τα Χριστούγεννα όλη την ώρα γκρινιά- ζει ότι του “κλέβεις” όλη τη δόξα· που μου φαίνεται πα- ράξενο να σε λέει “κλέφτη”, αφού μας φέρνεις πράγμα-