Αγιογραφία

12 ΝΊΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΌΠΟΥΛΟΣ σες, διάλεξες να κρύψεις την επιστολή που αποδεικνύει με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι ο Ορφανός, που τόσο σκίστηκες ν’ ανακηρύξεις άγιο, όχι μονάχα άγιος δεν ήταν, παρά ένας κοινός απατεώνας που δεν δίσταζε να το παραδεχτεί και ανοιχτά. Την επιστολή που έθαψες εσύ μέσα στα φαρδιά σου μανίκια τη δημοσιεύουμε εμείς από σήμερα, στην τρίτη σελίδα, για να μάθουν όλοι πως, ενώ ευσταθούν απολύτως όσα σου έγραψε ο Ευσταθίου, εσύ τα αγνόησες. Σε διαβεβαιώνουμε δε πως είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε ώς το τέλος. Να βάλουμε το μαχαίρι βαθιά, μέχρι το κόκκαλο, για να σπάσει επιτέλους το απόστημα… Μην αναρωτηθείς και μην ψάξεις πώς έφτασε η επιστολή στα χέρια μας. Έχει κι ο δημοσιογράφος τον τρόπο του. Δεν θα σε βοηθήσουν σε τίποτα οι ανακρίσεις και οι έρευνες. Κι επίσης, μη διανοηθείς ν’ αμφισβητήσεις τη γνησιότητά της, όπως ακούσαμε ότι σκοπεύεις να κάνεις. Και για να σε προλάβουμε από ένα ακόμα λάθος, σου λέμε μονάχα ετούτο: Ο συν/χης Χ. Καραθάνος, στο βιβλίο του Οι αγώνες μου , όπου καταγράφει τη δική του μαρτυρία για τον ΕΛΑΣ, αναφέρεται σ’ ένα ανέκδοτο με κάποιον αντάρτη που ήθελε να πάρει το πα- ρατσούκλι Αλκιβιάδης. Σύμφωνα με τον Καραθάνο, ο αντάρτης αυτός ήταν ψηλός και ομορφάντρας. Ο ίδιος ο Άρης, που όλοι το λένε πως δεν ήταν και το πρώτο μπόι, τον απέτρεψε, λέγο- ντάς του πως μπορεί μεν ο Αλκιβιάδης να ήταν ωραίο παιδί αλλά ήταν μάλλον κοντός. Ο αντάρτης πήρε τελικά το παρα- τσούκλι Αίαντας, που ήταν και πιο ταιριαστό με τη σωματική του διάπλαση. Τόσο αυτό το ανέκδοτο όσο και κάποια πράγματα που αναφέρονται στην ίδια την επιστολή για την πορεία του στον ΕΛΑΣ, αλλά και για την κακή του τύχη στα ξερονήσια αργότε- ρα, μας επιτρέπουν να υποθέσουμε σχεδόν με σιγουριά την