Άγγελος θανάτου (Pocket)

[ 14 ] όπως είχα υποσχεθεί. Δεν μπορώ όμως να πάρω μια τελική από­ φαση». «Φυσικά και θα πας. Θα αναλάβω εγώ τα παιδιά αυτό το Σαββα­ τοκύριακο, ήδη έχω φροντίσει να μη δουλεύω». «Ευχαριστώ» είπε η Ερίκα, αλλά βαθιά μέσα της εκνευρίστηκε λίγο που είχε δείξει τόση ευγνωμοσύνη στον σύζυγό της. Λες κι εκείνη δεν τα αναλάμβανε όλα όταν η δουλειά του ως αστυνομικού απαιτούσε την παρουσία του και μάλιστα αμέσως, όταν Σαββατο­ κύριακα, γιορτές και βράδια πήγαιναν κατά διαβόλου επειδή η δουλειά δεν μπορούσε να περιμένει. Τον Πάτρικ τον αγαπούσε πε­ ρισσότερο από ποτέ, αλλά είχε την αίσθηση πως εκείνος, κάποιες φορές, ούτε που σκεφτόταν ότι εκείνη είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το σπίτι και τα παιδιά. Άλλωστε είχε κι αυτή μια καριέ­ ρα – και μάλιστα πολύ επιτυχημένη. Άκουγε συχνά πόσο υπέροχο θα πρέπει να είναι το να μπορείς να βγάζεις τα προς το ζην ως συγγραφέας. Να αποφασίζεις μόνος σου πώς θα διαθέτεις τον χρόνο σου και να είσαι αφεντικό του εαυ­ τού σου. Η Ερίκα εκνευριζόταν πάντα με αυτού του είδους τις αντι­ λήψεις, γιατί, αν και λάτρευε τη δουλειά της και συνειδητοποιούσε πως ήταν τυχερή, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Η ελευθε­ ρία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη συγγραφική της ιδιότητα. Αντιθέτως μάλιστα, η συγγραφή ενός βιβλίου μπορεί να απαιτούσε όλο της τον χρόνο και την πνευματική της ενέργεια όλο το εικοσιτε­ τράωρο και τις εφτά μέρες της εβδομάδας. Μερικές φορές ζήλευε αυτούς που πήγαιναν στη δουλειά, έκαναν αυτό που έπρεπε για οχτώ ώρες και μετά, μόλις τελείωναν, πήγαιναν σπίτι τους. Η ίδια όμως δεν μπορούσε να απαλλάσσεται κατά τον ίδιο τρόπο από τη δουλειά, μια που την επιτυχία ακολουθούσαν οι απαιτήσεις και οι