Άγγελος θανάτου (Pocket)

[ 13 ] κλείσει απέξω για λίγο ακόμα. Ήθελε να μείνει μόνη με τον εαυτό της. Όχι όπως τώρα, μόνοι τους αυτή και οΜόρτεν. Άνοιξε απρόθυ­ μα τα μάτια της. Η Ερίκα καθόταν στο καθιστικό και όλα γύρω της έμοιαζαν σαν να εί­ χε σκάσει μια παιχνιδο-βόμβα. Αμαξάκια, κουκλάκια, λούτρινα ζωά­ κια και ρούχα ανάκατα. Τρία παιδιά, όλα κάτω των τεσσάρων, έκα­ ναν το σπίτι να έχει αυτή την εικόνα τον περισσότερο καιρό. Αλλά όπως το συνήθιζε, η Ερίκα έδινε πάντα προτεραιότητα στο γράψιμο και όχι στο συμμάζεμα όταν διέθετε –σπανίως– ελεύθερο χρόνο. Όταν άκουσε την εξώπορτα ν’ ανοίγει, σήκωσε το βλέμμα της από τον υπολογιστή και είδε τον άντρα της. «Γεια σου, τι κάνεις; Δεν θα πήγαινες στην Κριστίνα;» «Η μάνα μου δεν ήταν στο σπίτι. Η συνηθισμένη ατυχία μου, μάλλον έπρεπε να είχα τηλεφωνήσει πρώτα» είπε ο Πάτρικ και τίνα­ ξε από τα πόδια του τα τσόκαρα Crocs. «Πρέπει να τα φοράς αυτά τα πράγματα; Και μάλιστα όταν οδη­ γείς;» Έδειξε τα απαίσια παπούτσια, τα οποία, εκτός των άλλων, είχαν κι ένα πράσινο φωσφοριζέ χρώμα. Τα είχε χαρίσει στον Πάτρικ η αδελφή της η Άννα για πλάκα και τώρα ο Πάτρικ δεν τα έβγαζε κα­ θόλου από τα πόδια του. Ο Πάτρικ πήγε κοντά της και της έδωσε ένα φιλί. «Μα είναι πολύ άνετα» είπε και πήγε στην κουζίνα. «Δεν μου λες, σε βρήκαν από τον εκδοτικό οίκο; Πρέπει να ανυπομονούσαν πολύ να σου μιλήσουν, για να τηλεφωνήσουν ακόμα και σ’ εμένα». «Θέλουν να τους πω αν θα πάω στην Έκθεση Βιβλίου φέτος,