Άγγελος θανάτου (Pocket)

[ 17 ] τωμα. Ένιωσε τη ζέστη από τις σανίδες στο μάγουλό της. Τα πνευ­ μόνια της έκαιγαν και αισθανόταν μια ακατανόητη κούραση. Πώς θα μπορούσε άραγε να βγει από εκεί έτσι που ήταν; Ήθελε να τα παρατήσει και να κοιμηθεί, έκλεισε τα μάτια κι ένιωσε ένα βαρύ αποκάρωμα σε όλο της το σώμα. Εδώ θα έπρεπε να μείνει και να ξεκουραστεί. Απλώς να κοιμηθεί λίγο. «Σήκω, σου λέω! Πρέπει να σηκωθείς!» Η φωνή του Μόρτεν ήταν διαπεραστική και την έβγαλε από το αποκάρωμα. Δεν συνήθιζε να είναι φοβισμένος. Αλλά τώρα την τραβούσε βίαια από το μπράτσο και τη βοηθούσε να σταθεί στα τέσσερα. Εκείνη άρχισε απρόθυμα να κινεί χέρια και γόνατα. Ο φόβος εί­ χε αρχίσει να φωλιάζει μέσα της. Με κάθε ανάσα που έπαιρνε, αι­ σθανόταν τον καπνό να γεμίζει όλο και περισσότερο τα πνευμόνια της, σαν ένα δηλητήριο που ενεργούσε αργά. Αλλά θα προτιμούσε να πεθάνει από τον καπνό παρά από τη φωτιά. Η σκέψη ν’ αρχίσει να καίγεται το δέρμα της έφτανε για να την κάνει να βιαστεί να βγει έρποντας από το δωμάτιο. Ξαφνικά σάστισε. Έπρεπε να γνωρίζει προς ποια κατεύθυνση ήταν η σκάλα, αλλά τώρα ήταν σαν να μη δούλευε καθόλου το μυα­ λό της. Το μόνο που έβλεπε μπροστά της ήταν μια συμπαγής γκρι­ ζόμαυρη ομίχλη. Άρχισε να σέρνεται πανικόβλητη προς τα μπρος, για να μη μείνει παγιδευμένη μέσα στους καπνούς. Την ίδια στιγμή που έφτασε στη σκάλα, ο Μόρτεν την προσπέ­ ρασε τρέχοντας μ’ έναν πυροσβεστήρα στα χέρια. Κατέβηκε τη σκάλα με τρεις δρασκελιές και η Έμπα τον κοιτούσε. Όπως και στο όνειρο, ένιωθε το κορμί της να μην την υπακούει πια. Οι αρθρώσεις της αρνούνταν να κινηθούν κι έμεινε εντελώς ανήμπορη στα τέσ