Αγαπημένα πράγματα

L A U R E N B R A V O 24 σε μια παλιά πετσέτα, σ’ ένα πεσμένο φουστάνι, σ’ ένα κομμάτι πλαστικού μουσαμά για μια υποθετική επείγουσα μετακόμιση στο μέλλον. Το κουκούτσι στο κέντρο ενός άθλιου συναισθηματικού φρούτου. Δεν πέρασε πολύς και­ ρός μέχρι που η σακούλα γλίστρησε μέσα στο Κενό, ίσως ακόμα βαθύτερα απ’ ό,τι άλλο είχε ποτέ θαφτεί εκεί μέσα, μέχρι που και μόνο η ιδέα να διαλύσει τις στρώσεις αυτού του κέικ σκόνης και να βγάλει τον μαύρο σάκο με τις ανα­ μνήσεις έμοιαζε τόσο έξω από εκείνη που ακουγόταν σχε­ δόν γελοία. Όταν είχε μετακομίσει, είχε απλώς πάρει όλον αυτόν τον σωρό στην αγκαλιά της, με το φουστάνι και όλα, τον έριξε μέσα σε μια μπλε τσάντα του ΙΚΕΑ και τον κου­ βάλησε μέχρι το επόμενο σπίτι. Και μετά στο επόμενο. Κι έτσι κατάφερε σχεδόν να ουδετεροποιήσει τη σακούλα · είχε γίνει ένα κομμάτι της γραφειοκρατίας, κάτι που έπρε­ πε να κάνει στην άκρη για να ψάξει ένα χαμένο παπούτσι. Της προκαλούσε σωματικό πόνο κάνα δυοφορές τον χρόνο, όταν έπεφτε στο κεφάλι της από το πάνω πάνω ντουλάπι, και ψυχολογικό πόνο ολοένα και πιο συχνά. Αλλά όχι πια. Θα το ξεφορτωνόταν. Η λίστα μίλησε. Η Γκουέν μπορεί να είχε συνεχίσει τη στοχοθέτηση, αλ­ λά εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε στο περιφερειακό της οπτικό πεδίο ο σερβιτόρος κάνοντας αυτή την ευγενική γύρα που σήμαινε ότι ήταν ώρα να πληρώσει και να τον αφήσει να γυρίσει… πού; Στη γυναίκα και τα παιδιά του; Στον άντρα και τον σκύλο του; Στους συντρόφους του στην κατάληψη; Στο ζεστό αφρόλουτρο και το τσίζκεϊκ με κουλί από ιπποφαές τριών ημερών; Η Γκουέν πιέστηκε να σηκώ