Αγαπημένα πράγματα

Α Γ Α Π Η Μ Ε Ν Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α 19 γρήγορο ποτάμι που κυλούσε κι απαιτούσε μάλλον περισ­ σότερο κόπο να του αντισταθεί παρά να ενδώσει κι απλά να αφεθεί και να πάει σε ακόμα μία βραδιά κουίζ σε κάποιο μπαρ, σε ένα ακόμα παρεΐστικο δείπνο, σε μια ακόμα γύρα ποτών για να αποχαιρετήσουν τον φίλο ενός γκόμενου κά­ ποιου φίλου που θα έφευγε με ένα σακίδιο στο Άκτον (στο Άκτον ήταν τα ποτά, όχι το ταξίδι με το σακίδιο). Μια φορά κι έναν καιρό, η Γκουέν και οι φίλες της έκα­ ναν πράγματα για την πλάκα τους και τίποτα παραπάνω. Και πάλι καλά που το έκαναν αυτό γιατί, αν δεν μπορούσαν να πουν τώρα «Θυμάσαι τότε που…» όποτε η κουβέντα βάλτωνε, οι αραιές τους συναντήσεις θα ήταν εντελώς επώ­ δυνες. Ίσως οι φιλίες που κάνεις στα είκοσί σου να είναι σαν να μαζεύεις καρπούς για τον χειμώνα. Περνάς όσο πιο πολύ καιρό μπορείς προσπαθώντας μανιασμένα να γεμίσεις το ψυγείο, για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα για να ζήσεις στα τριάντα σου, όταν το απόθεμα θα αρχίσει να μειώνεται. Πήρε την τελευταία μπουκιά της πουτίγκας, κάνοντας προσπάθεια να μαζέψει και την παραμικρή σταγόνα από το γλάσο μέσα από το μπολ – και μετά, πολύ προσεκτικά, έχυσε ό,τι είχε μείνει από την κρέμα στο κουτάλι. Η Γκουέν την κοίταξε για λίγο: η τελευταία γυαλιστερή και γεμάτη μπουκιά. Έπεισε τον εαυτό της να σταματήσει για μια στιγ­ μή και να το απολαύσει, πριν χώσει το κουτάλι στο στόμα της. Κάθε τέλος της δημιουργούσε έντονα συναισθήματα. ***