Αγαπημένα πράγματα

Α Γ Α Π Η Μ Ε Ν Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Α 13 εκείνη το έριξε κατά λάθος στο πάτωμα με ένα απολογη­ τικό ουφ . Μετρούσε όμως ο σερβιτόρος; Στην πραγματι­ κότητα, όχι. Του είχε πει ότι ήταν πολύ νόστιμο, αλλά σίγουρα αυτό δεν ήταν κάτι καινούργιο γι’ αυτόν. Πολύ πιθανόν ο σερβι­ τόρος να έτρωγε μοσχαρίσια μάγουλα μπρεζέ με πολέντα βουτύρου και παρμεζάνας τρεις φορές τη βδομάδα, όποτε δεν έτρωγε αποφάγια από αχιβάδες ή δεν τσιμπούσε τις ψιλοκαμένες άκρες από το χοιρινό ρολό. Όχι, τον σερβιτό­ ρο δεν θα τον ένοιαζε που αυτό το δείπνο έθετε ένα νέο σημείο αναφοράς στα στάνταρ της γευστικής ιστορίας του στομαχιού της Γκουέν. Θα χαμογελούσε, επειδή θα χαμο­ γελούσε εκείνη. Θα χαμογελούσε, με την ελπίδα να του αφήσει καλό φιλοδώρημα. Δεν είχε φάει καν γλυκό ακόμη. Τι θα γινόταν όταν ερ­ χόταν το επιδόρπιο; Πουτίγκα καραμέλας με παγωτό λικέρ και –επειδή η Γκουέν ήθελε να πιστεύει πως είχε σταματή­ σει να ζει εντός των ορίων που θέτουν οι άλλοι για εκείνη, ειδικά σε ό,τι αφορά τη ζαχαροπλαστική– κρέμα κάσταρντ. Και τα δύο, όχι είτε το ένα είτε το άλλο. Ίσως το επιδόρπιο να είναι απογοητευτικό, σκέφτηκε. Για την ακρίβεια μισοήλπιζε να είναι, γιατί μέχρι τώρα είχε παρασυρθεί για τα καλά από αυτό το δείπνο, από αυτό το ανέλπιστα καλό δείπνο σε μια σχεδόν άδεια γαστροπάμπ των προαστίων, σαν να βίωνε κάποιο καθοριστικό και μοι­ ραίο γεγονός. Μπορεί η πουτίγκα να ήταν στεγνή και σβο­ λιασμένη και να μην είχε αρκετό γλάσο, έτσι ίσως θα κατά­ φερνε να βγει με τη μία απ’ αυτή την κατάσταση και θα