Αερογέφυρα

H A R A L D G I L B E R S 12 Ο Οπενχάιμερ κατένευσε αφηρημένα. Θα τον απασχολούσε αργότερα αυτός ο γραφειοκρατικός λαβύρινθος. Τώρα η προ­ σοχή του ήταν στραμμένη στο κομμένο μέλος. Άφησε τον Βέντσελ και κατέβηκε αδέξια το απότομο ανάχωμα της όχθης. Τελικά, βρέθηκε τόσο κοντά στην αποκομμένη κνήμη, ώστε να μπορεί να διακρίνει λεπτομέρειες. «Έχουμε τουλάχιστον κάποια στοι­ χεία για την ταυτοποίηση» μουρμούρισε. Ο Βέντσελ πλησίασε και έγνεψε καταφατικά. «Τα δάχτυλα που λείπουν – αυτό είναι χτυπητό χαρακτηριστικό». Οι κλειδώσεις του Οπενχάιμερ έτριξαν όταν κάθισε ανακούρ­ κουδα για να έχει καλύτερη εικόνα. Ήταν η δεξιά κνήμη. Έλει­ παν τα δύο δάχτυλα δίπλα στο μεγάλο. Ο Οπενχάιμερ κοίταξε προσεκτικά το σημείο απ’ όπου είχαν κοπεί. «Οι πληγές έχουν κλείσει καλά» παρατήρησε. «Πρέπει να έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έγινε ο ακρωτηρια­ σμός». Έκανε έναν κύκλο γύρω από το εύρημα δίχως να κατα­ φέρει να κρατήσει τα παπούτσια του στεγνά. «Έπρεπε να φο­ ρέσουμε γαλότσες» είπε ο Οπενχάιμερ χαμηλόφωνα. Αφού έριξε μια τελευταία προσεκτική ματιά, στράφηκε στον Βέντσελ. «Τι γνώμη έχεις για το κόψιμο;» Την ώρα που ο Οπενχάιμερ διατύπωνε την ερώτηση, ο συ­ νάδελφός του άναβε ένα τσιγάρο, καθώς δεν άντεχε πολλή ώρα χωρίς νικοτίνη. Οι παρατηρήσεις του Βέντσελ επιβεβαίωσαν τα συμπεράσματα στα οποία είχε καταλήξει ο Οπενχάιμερ. «Κόβω το κεφάλι μου ότι δεν ήταν ατύχημα. Η κνήμη τεμαχίστηκε, οι τομές είναι καθαρές, δεν είναι σκίσιμο. Αποκλείεται να έγινε από προπέλα. Η κνήμη θα είχε ξεσκιστεί». «Σ’ αυτή την περίπτωση, κάποιος δούλεψε με χειρουργική ακρίβεια». Ο Οπενχάιμερ συλλογίστηκε για λίγο. Κάθε ενάμιση χρόνο ανακαλυπτόταν ένα διαμελισμένο πτώμα στην περιοχή του Βερολίνου. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις επρόκειτο για