Αερογέφυρα

7 1 Τετάρτη, 16 Ιουνίου 1948 Ο ι αμετάκλητες αλλαγές στη ζωή μας σπανίως προαναγγέλ­ λονται. Παραμονεύουν και επιτίθενται ξαφνικά. Οι τέσσε­ ρις άτακτοι μαθητές, που αδημονούσαν για το σχόλασμα, δεν μπορούσαν κι αυτοί να φανταστούν ότι εκείνη την ημέρα θα είχαν την πρώτη γνωριμία με τον θάνατο. Η σχολική αίθουσα ήταν πνιγμένη στη σκόνη από τον τριμμένο ασβέστη που έπεφτε από τους τοίχους. Ο Σβεν έβρισκε ότι το σκηνικό ταίριαζε περίφημα με την κατάξερα δοσμένη διδακτέα ύλη. Καθόταν ανυπόμονος στην ξύλινη καρέκλα και κουνούσε τα πόδια του νευρικά. Κανονικά θα έπρεπε να είχε χτυπήσει από ώρα το κουδούνι για να σημάνει τη λήξη των μαθημάτων. Σήμερα ο Σβεν ήταν ιδιαίτερα βιαστικός. Επιτέλους, είχε καλοκαιριάσει. Και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι μέρες έμοιαζαν ατέλειωτες. Μετά το σχολείο, υπήρχε αρκετός χρόνος για παιχνίδι στο ύπαιθρο. Ο Σβεν ήταν έντεκα χρονών και είχε τρεις συνομήλικους συντρόφους, με τους οποίους συνήθιζε να αράζει εκεί κοντά, στη βορινή όχθη του κόλπου Ρούμελσμπουργκ. Ήταν κολλητοί φίλοι, οι καλύτεροι απ’ όλους. Ο Σβεν ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί πάνω τους. Το ήξερε με μια σιγουριά που μόνο τα παιδιά μπορούν να έχουν.