Αερογέφυρα

H A R A L D G I L B E R S 18 Πριν μπει ακόμη στον κυκλικό κόμβο της Αλεξάντερπλατς, ο Βέντσελ σταμάτησε στην άκρη. Είχε αρχίσει πάλι να βρέχει. Ο Οπενχάιμερ σήκωσε τον γιακά της καμπαρντίνας του και τράβηξε το γείσο του καπέλου του χαμηλά στο πρόσωπο. Χαι­ ρέτησε στα γρήγορα, κατέβηκε και έτρεξε πάνω στο υγρό, γλι­ στερό πεζοδρόμιο μέχρι το κοντινότερο πρόστεγο. Οι αδειανές βιτρίνες των εμπορικών καταστημάτων τού φά­ νηκαν ιδιαίτερα θλιβερές στο μουντό φως της βροχερής μέρας. Εκνευρισμένες φωνές ακούγονταν μέσα από ένα κατάστημα. Πίσω από τη γυάλινη πόρτα, ένας πελάτης διαπληκτιζόταν με τον ιδιοκτήτη, χειρονομώντας έντονα. Λίγο πιο πέρα στέκονταν δύο διαβάτες –τα κεφάλια τους πολύ κοντά το ένα στο άλλο– και μιλούσαν ψιθυριστά. «Χίλια διακόσια μάρκα για μισό κιλό!» είπε ο ένας. «Την προηγούμενη βδομάδα κόστιζε τα μισά λεφτά». «Για μισό κιλό καφέ;» ρώτησε ο άλλος. «Δεν το πιστεύω. Αυτό είναι καθαρή ληστεία». «Τρέχουσες τιμές, σήμερα το πρωί στον σταθμό Τσο. Είμαι βέβαιος ότι στο μεταξύ θα έχει ακριβύνει κι άλλο». Αυτός που μίλησε συνόδευσε την απάντησή του με ένα πνιχτό γέλιο. Δύο χιλιάδες τετρακόσια μάρκα για ένα κιλό καφέ ήταν πράγματι υπερβολική τιμή. Από την άλλη πάλι, εδώ και πολύ καιρό στον Οπενχάιμερ δεν έκανε πια καμιά εντύπωση η απί­ στευτη αύξηση της τιμής στη μαύρη αγορά για εμπορεύματα που ήταν σε έλλειψη. Αφού τριγύρισε κανένα τέταρτο έξω από τα καταστήματα, ένιωσε ότι δεν θα μπορούσε να βρει κάτι αξιόλογο. Σε όλες σχεδόν τις βιτρίνες έβλεπε την ταμπέλα με την τρομερή λέξη «Ξεπουλήσαμε». Τότε του ήρθε ξαφνικά μια ιδέα. Επιτάχυνε το βήμα και, μέσα από το πέπλο της βροχής, τράβηξε κατευθείαν για το ενεχυροδανειστήριο απ’ όπου είχε αγοράσει το χρι