Αερογέφυρα

Α Ε Ρ Ο Γ Ε Φ Υ Ρ Α 15 Η δεσποινίς Μουρ ήταν γύρω στα είκοσι πέντε. Τα πράσινα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα από υπηρεσιακό ζήλο και το κοντράστ με τα καστανά της μαλλιά φαινόταν ενδιαφέρον. Το επίμονο πλάγιο βλέμμα του Βέντσελ έδειχνε ότι η νεαρή συνάδελφος τον είχε εντυπωσιάσει. «Αυτό εδώ το αγόρι, ο Σβεν, ειδοποίησε την αστυνομία» συνέχισε η δεσποινίς Μουρ. Όταν το αγόρι άκουσε ότι μιλούσαν γι’ αυτό, έκανε λίγα βήματα προς τους μεγάλους. Ο Οπενχάιμερ υπολόγισε ότι ήταν λίγο μεγαλύτερο από τον θετό του γιο, τον Τέο, ίσως έντεκα ή δώδεκα χρονών. Φορούσε μια τραγιάσκα με καλύπτρες για τα αυτιά που του έπεφτε μεγάλη, μάλλον ήταν αναγκασμένο να φοράει την τραγιάσκα ενός μεγαλύτερου αγοριού. «Πήγα αμέ­ σως να φέρω έναν μεγάλο» είπε το αγόρι σαν να υπάκουε σε διαταγή. «Πολύ σωστό αυτό που έκανες». Ο Οπενχάιμερ ενίσχυσε τον έπαινο μ’ ένα νεύμα. «Ποιος ήταν ο πρώτος που βρήκε το πόδι; Εσύ;» Ο Σβεν έκανε έναν μορφασμό απογοήτευσης. «Μία από το ίδρυμα. Στεκόταν εκεί με το βλέμμα καρφωμένο κάτω· τότε θέλησα κι εγώ να δω αυτό που παρατηρούσε». Η δεσποινίς Μουρ πρόσεξε ότι ο Οπενχάιμερ κοίταζε γύρω του ερευνητικά. «Ήταν η Εύη. Είναι πολύ μικρή και τρομοκρα­ τήθηκε. Θεώρησα καλό να την απομακρύνω από εδώ. Θα εξε­ τάσουμε την Εύη μία από τις επόμενες μέρες. Όταν θα έχει ηρεμήσει». Ο Οπενχάιμερ μουρμούρισε επιδοκιμαστικά. Ύστερα στρά­ φηκε ξανά στον Σβεν και στα άλλα τρία αγόρια. «Είδατε τίπο­ τα τις τελευταίες μέρες; Μήπως παρατηρήσατε κανένα ύποπτο περιστατικό στη γειτονιά;» Τα παιδιά αντάλλαξαν βλέμματα. Ο Σβεν ζάρωσε το μέτωπό