4 3 2 1

75 1 . 2 Όταν ο Φέργκιουσον ήταν έξι , η μητέρα του του αφηγήθηκε ότι είχε κοντέψει να τον χάσει. Όχι να τον χάσει με την έννοια του να μην ξέρει πού βρίσκεται μα να τον χάσει με την έννοια του θανάτου, της εξόδου από αυτό τον κόσμο και της ανόδου στον ουρανό ως ασώματο πνεύμα. Δεν ήταν ούτε ενάμισι έτους, του είπε, και μια νύχτα ανέβασε πυρετό, έναν χαμηλό πυρετό που γρήγορα εκτινάχθηκε σε υψηλό πυρετό, ξεπέρασε τους 41 βαθ­ μούς, θερμοκρασία τρομακτική ακόμα και για παιδάκι, και έτσι αυτή και ο πατέρας του τον φάσκιωσαν και τον πήγαν στο νοσο­ κομείο, όπου τον έπιασαν σπασμοί, κάτι που εύκολα θα μπορού­ σε να τον αποτελειώσει, διότι ακόμα και ο γιατρός που του έβγα­ λε τις αμυγδαλές είπε πως η κατάσταση ήταν επισφαλής, πράγμα που σήμαινε ότι δεν ήταν σίγουρος αν ο Φέργκιουσον θα ζούσε ή θα πέθαινε, ότι όλα τώρα ήταν στα χέρια του Θεού, και η μητέρα του φοβήθηκε, του είπε, τόσο πολύ φοβήθηκε μη χάσει το αγο­ ράκι της που κόντεψε να της στρίψει . Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή, είπε, η μοναδική φορά που πίστεψε ότι ο κόσμος μπορεί πράγματι να τέλειωνε, υπήρχαν όμως κι άλλες δύσκολες φάσεις, ολόκληρος κατάλογος από αναπάντεχες αναποδιές και κακοτυχίες, και έπειτα άρχισε να απαριθμεί τα διά­ φορα ατυχήματα που είχε πάθει ως μικρό παιδί, πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να τον είχαν σκοτώσει ή σακατέψει, το αμά­ σητο κομματάκι μπριζόλας που τον έπνιξε, για παράδειγμα, ή το