4 3 2 1

P A U L A U S T E R 80 στη γη. O Φέργκιουσον ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να ξέρει ότι οι δεινόσαυροι είχαν αφανιστεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια, οι άλ­ λες όμως ιστορίες τού φαίνονταν πιστευτές, όχι απαραιτήτως πραγματικές, ίσως, όμως δυνάμει πραγματικές, και επομένως άξιες να τις πιστέψει – ίσως. Τότε μπήκε στο δωμάτιο η μητέρα του, και όταν είδε τον πατέρα του Φέργκιουσον ξαπλωμένο στο πάτωμα, τον ρώτησε αν έτρεχε κάτι με την πλάτη του. Όχι, όχι, είπε εκείνος, απλώς ξεκουράζομαι, και μετά σηκώθηκε λες και η πλάτη του ήταν όντως μια χαρά, πήγε στο παράθυρο και άναψε το κλιματιστικό. Ναι, το κλιματιστικό δρόσιζε το δωμάτιο και μείωνε τα φταρ­ νίσματα, και επειδή ήταν πιο δροσερά, το πόδι του δεν τον φα­ γούριζε τόσο κάτω από τον γύψο, αλλά η ζωή σε έναν ψυχόμενο θάλαμο είχε και τα μειονεκτήματά της, ο θόρυβος πρώτα απ’ όλα, που ήταν ένας θόρυβος αλλόκοτος και τον μπέρδευε, αφού ήταν φορές που τον άκουγε και φορές που δεν τον άκουγε, όταν όμως τον άκουγε τον έβρισκε μονότονο και δυσάρεστο, χειρότερο από τον θόρυβο όμως ήταν το θέμα με τα παράθυρα, που έπρεπε να είναι κλειστά για να μένει ο δροσερός αέρας μέσα, και επειδή ήταν μονίμως κλειστά και το μοτέρ δούλευε αδιάκοπα, δεν μπορούσε να ακούσει τα πουλιά έξω να κελαηδούν, και το μόνο καλό με το να είναι εγκλωβισμένος στο δωμάτιό του με το πόδι στον γύψο ήταν να ακούει τα πουλιά να τραγουδούν στα δέντρα ακριβώς κάτω από το παράθυρο, τα πουλιά που τιτίβιζαν, τερέτιζαν, κε­ λαηδούσαν κι έβγαζαν ήχους που ο Φέργκιουσον πίστευε πως ήταν οι πιο όμορφοι στον κόσμο. Το κλιματιστικό είχε τα υπέρ και τα κατά του, άρα τα πλεονεκτήματα και τις δυσκολίες του, και όπως τόσα και τόσα από τα πράγματα που του έδινε ο κόσμος στη διάρ­ κεια της ζωής του, ήταν, όπως συχνά το έθετε η μητέρα του , ευχή και κατάρα . Αυτό που τον πείραζε πιο πολύ στην πτώση του από το δέντρο ήταν που δεν χρειαζόταν να συμβεί. Ο Φέργκιουσον μπορούσε να δεχτεί τον πόνο και την ταλαιπωρία αν ένιωθε ότι ήταν απαραίτη