4 3 2 1

4 3 2 1 15 1943, λιγότερο από μια βδομάδα αφότου ο Αμερικάνικος Στρατός πήρε τη Νάπολη από τους Γερμανούς, στο μέσο εκείνου του αισιό­ δοξου διαστήματος που ο πόλεμος επιτέλους έμοιαζε να γυρίζει υπέρ των Συμμάχων, ο Στάνλεϊ γνώρισε τη Ρόουζ Άντλερ, είκοσι ενός ετών, σε ένα ραντεβού στα τυφλά στη Νέα Υόρκη, και η γοητεία της εργένικης ζωής πέθανε άπαξ και διά παντός. Ήταν τόσο όμορφη η μητέρα του Φέργκιουσον, τόσο ωραία, με τα γκριζοπράσινα μάτια της και τα μακριά καστανά μαλλιά της, τόσο αυθόρμητη και ξύπνια και χαμογελαστή, τόσο λαχταριστή στο ένα εξήντα οκτώ που της είχε δοθεί για ύψος, που ο Στάνλεϊ, στην πρώτη χειραψία μαζί της, ο απόμακρος και συνήθως απαθής Στάνλεϊ, ο εικοσιεννιάχρονος που μήτε μια φορά δεν τον είχε κάψει η φλόγα του έρωτα, ένιωσε να διαλύεται μπροστά στη Ρόουζ, λες και είχαν αδειάσει τον αέρα από τα πνευμόνια του και δεν θα ξανακατάφερνε να ανασάνει. Ήταν κι εκείνη παιδί μεταναστών, πατέρα γεννημένου στη Βαρσοβία και μητέρας γεννημένης στην Οδησσό, που είχαν κι οι δύο έρθει στην Αμερική πριν τα τρία χρόνια τους. Οι Άντλερ επο­ μένως ήταν μια οικογένεια πιο ενσωματωμένη από τους Φέργκιου­ σον, και οι φωνές των γονιών της Ρόουζ ποτέ δεν είχαν ούτε ίχνος ξενικής προφοράς. Είχαν μεγαλώσει στο Ντιτρόιτ και στο Χάντσον της Νέας Υόρκης και τα γίντις, τα πολωνικά και τα ρωσικά των γονιών τους είχαν δώσει τη θέση τους σε άπταιστα ιδιωματικά αγγλικά, ενώ ο πατέρας του Στάνλεϊ πάσχιζε να τελειοποιήσει τη δεύτερη γλώσσα του μέχρι τη μέρα που πέθανε, και ακόμα και τώρα, στα 1943, κοντά μισό αιώνα αποκομμένη από τις ανατολι­ κοευρωπαϊκές της ρίζες, η μητέρα του ακόμη διάβαζε την Jewish Daily Forward αντί των αμερικανικών εφημερίδων και εκφραζόταν σε μια παράξενη, ανάκατη γλώσσα που οι γιοι της αποκαλούσαν γίνγκλις, μια σχεδόν ακατάληπτη διάλεκτο που συνδύαζε γίντις και αγγλικά σχεδόν σε κάθε πρόταση που έβγαινε από το στόμα της. Αυτή ήταν μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ των προγόνων της Ρόουζ και του Στάνλεϊ, ακόμα σημαντικότερο όμως από το πόσο