4 3 2 1

P A U L A U S T E R 10 Τα βρήκε σκούρα, ειδικά στην αρχή, ακόμα όμως και όταν πια δεν ήταν η αρχή, στη νέα του πατρίδα τίποτα ποτέ δεν πήγαινε όπως το είχε φανταστεί. Ήταν αλήθεια ότι κατάφερε να βρει σύ­ ζυγο μόλις μετά τα εικοστά έκτα του γενέθλια, και ήταν επίσης αλήθεια ότι αυτή η σύζυγος, η Φάνι, το γένος Γκρόσμαν, του έκα­ νε τρεις γερούς και δυνατούς γιους, η ζωή όμως στην Αμερική παρέμεινε αγώνας για τον παππού του Φέργκιουσον από τη μέρα που κατέβηκε από το πλοίο μέχρι τη νύχτα της 7ης Μαρτίου του 1923 που τον βρήκε ο θάνατος πρόωρα και απροσδόκητα στα σα­ ράντα δύο – τον πυροβόλησαν σε ένοπλη ληστεία στην αποθήκη δερμάτινων ειδών στο Σικάγο όπου εργαζόταν ως νυχτοφύλακας. Φωτογραφίες του δεν σώζονται, σύμφωνα όμως με όλες τις μαρτυρίες ήταν άντρας μεγαλόσωμος με πλάτη δυνατή και χέρια πελώρια, αμόρφωτος, ανειδίκευτος, το απόλυτο νεοφερμένο στραβάδι. Το πρώτο του απόγευμα στη Νέα Υόρκη, έπεσε πάνω σε έναν πλανόδιο που πουλούσε τα πιο κόκκινα, τα πιο στρογ­ γυλά, τα πιο τέλεια μήλα που είχε δει ποτέ του. Ανήμπορος να αντισταθεί, αγόρασε ένα και το δάγκωσε με λαχτάρα. Αντί της γλύκας που περίμενε, η γεύση ήταν πικρή και παράξενη. Ακόμα χειρότερα, το μήλο ήταν αηδιαστικά μαλακό, και όταν τα δόντια του έσχισαν το φλούδι, το εσωτερικό του φρούτου άρχισε να τρέχει πάνω στο παλτό του, μια βροχή ανοιχτοκόκκινου υγρού με πλήθος σπόρια σαν σκάγια. Αυτή ήταν η πρώτη του γεύση από τον Νέο Κόσμο, η πρώτη, αλησμόνητη συνάντησή του με μια τομάτα Τζέρσι. Όχι Ροκφέλερ, άρα, παρά ένας χειρώνακτας με φαρδιές πλάτες, ένας Εβραίος γίγαντας με παράξενο όνομα και δυο νευρικά πόδια που δοκίμασε την τύχη του στο Μανχάταν και στο Μπρούκλιν, στη Βαλτιμόρη και το Τσάρλεστον, στο Ντουλούθ και το Σικάγο, και δούλεψε κατά καιρούς λιμενεργάτης, ανειδίκευτος ναύτης σε τάνκερ στις Μεγάλες Λίμνες, θηριοδαμαστής σε πλανόδιο τσίρκο, εργάτης στη γραμμή παραγωγής μιας κονσερβοποιίας, φορτηγα­ τζής, σκαφτιάς, νυχτοφύλακας. Παρά τον μόχθο του, ποτέ δεν