4 3 2 1

4 3 2 1 43 αν ήταν πρόθυμη να εγκαταλείψει την ιδέα του σπιτιού, μπορούσε να πάρει το στούντιο εφόσον το κόστος του τους ήταν διαχειρίσιμο. Η Ρόουζ έμεινε άναυδη. Ήξερε πως ο Στάνλεϊ ήταν αποφασισμένος να αγοράσει το σπίτι, και ξαφνικά της έλεγε ότι το διαμέρισμα ήταν μια χαρά, ότι δεν θα τον πείραζε να ζήσουν εκεί μερικά χρόνια ακόμα, ψέματα όλα, και επειδή της έλεγε ψέματα έτσι, ψέματα επειδή τη λάτρευε και ήθελε να έχει ό,τι ήθελε, κάτι μέσα στη Ρόουζ άλλαξε εκείνο το βράδυ, και κατάλαβε ότι άρχιζε να αγαπά τον Στάνλεϊ, να τον αγαπάει πραγματικά, και αν η ζωή συνέχιζε όπως είχε λίγο ακόμα, θα μπορούσε μέχρι και να τον ερωτευτεί, να χτυπηθεί από μια απίθανη δεύτερη Μεγάλη Αγάπη. Ας μη βιαζόμαστε, είπε η Ρόουζ. Κι εγώ το ονειρεύομαι το σπίτι εκείνο, και το να γίνω από βοηθός αφεντικό είναι μεγάλο βήμα. Δεν είμαι σίγουρη πως είμαι έτοιμη να το διαχειριστώ. Να το σκεφτούμε λιγάκι; Ο Στάνλεϊ συμφώνησε να το σκεφτούν λιγάκι. Όταν είδε τον Σνάιντερμαν στη δουλειά το άλλο πρωί, συμφώνησε κι εκείνος να την αφήσει να το σκεφτεί λιγάκι, και δέκα μέρες αφότου άρχισε να το σκέφτεται, ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος πάλι. Εδώ και αρκετούς μήνες, πήγαινε σε καινούργιο γιατρό, έναν άνθρωπο που εμπιστευόταν, τον Σίμουρ Τζέικομπς, έναν καλό και έξυπνο γιατρό, ένιωθε, που την άκουγε προσεκτικά και δεν βιαζόταν να βγάλει συμπεράσματα, και εξαιτίας του ιστορικού της με τις τρεις αποβολές, ο Τζέικομπς την παρότρυνε να σταμα­ τήσει να πηγαίνει στη Νέα Υόρκη κάθε μέρα, να σταματήσει τη δουλειά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της και να κλειστεί στο διαμέρισμά της ξαπλωμένη όσο περισσότερο γινόταν. Ο για­ τρός καταλάβαινε ότι τέτοιες προφυλάξεις ακούγονταν δραστικές και κομμάτι παλιομοδίτικες, ανησυχούσε όμως για κείνη, κι αυ­ τή ίσως ήταν η τελευταία της ευκαιρία να κάνει παιδί. Η τελευταία μου ευκαιρία, μονολόγησε η Ρόουζ, ενώ συνέχιζε να ακούει τον σαρανταδυάχρονο γιατρό με τη μεγάλη μύτη και τα συμπονετικά καστανά μάτια να της λέει πώς να καταφέρει να γίνει μητέρα.