4 3 2 1

P A U L A U S T E R 34 τι γενικά κατέληγε να το κάνει με αρκετή επιτυχία, αλλά ακόμα και εκείνες τις πρώτες μέρες της δοκιμής και του σφάλματος, με τα παραψημένα κρέατα και τα μαραμένα λαχανικά, τις γλιτσια­ σμένες πίτες και τις σβολιασμένες πατάτες πουρέ, ο Στάνλεϊ ποτέ δεν της είπε κακή κουβέντα. Όσο άθλιο κι αν ήταν το φαγητό που του σέρβιρε, εκείνος ήρεμα έχωνε και το τελευταίο ψίχουλο στο στόμα του, το μασούσε με φανερή ευχαρίστηση, και μετά, κάθε βράδυ, κάθε βράδυ απαρεγκλίτως, σήκωνε τα μάτια και της έλε­ γε πόσο νόστιμο ήταν. Η Ρόουζ αναρωτιόταν μερικές φορές μήπως ο Στάνλεϊ την πείραζε ή μήπως παραήταν αφηρημένος για να προσέξει τι του είχε δώσει, αλλά όπως με το φαγητό που μαγεί­ ρευε, έτσι ήταν και με ό,τι αφορούσε την κοινή ζωή τους, και άπαξ και άρχισε να προσέχει η Ρόουζ, δηλαδή να κάνει τη σούμα των περιπτώσεων δυνητικής διαφωνίας ανάμεσά τους, έβγαλε το εντυπωσιακό, εντελώς αδιανόητο συμπέρασμα ότι ο Στάνλεϊ ποτέ δεν την επέκρινε . Για εκείνον, η Ρόουζ ήταν ένα τέλειο πλάσμα, μια τέλεια γυναίκα, μια τέλεια σύζυγος, και επομένως, ωσάν θεολο­ γική υπόθεση που διακήρυττε την αναπόφευκτη ύπαρξη του Θεού, όλα όσα έκανε και έλεγε αναγκαστικά ήταν τέλεια, αναγκα­ στικά έπρεπε να είναι τέλεια. Αφού πέρασε σχεδόν όλη της τη ζωή στην ίδια κρεβατοκάμαρα με τη Μίλντρεντ, την ίδια Μίλντρεντ που είχε βάλει κλειδαριές στα συρτάρια της σιφονιέρας της για να μη δανείζεται η μικρότερη αδελφή της τα ρούχα της, την ίδια Μίλντρεντ που την έλεγε κουφιοκέφαλη επειδή πήγαινε τόσο συχνά στο σινεμά, τώρα ήταν στην ίδια κρεβατοκάμαρα με έναν άντρα που την έβρισκε τέλεια, και αυτός ο άντρας, επιπλέον, σε αυτή την ίδια κρεβατοκάμαρα, γρήγορα μάθαινε πώς να της ορμάει με τους τρόπους που της άρεσαν περισσότερο. Το Νιούαρκ ήταν βαρετό, το διαμέρισμα όμως ήταν πιο ευρύ­ χωρο κι ευήλιο από το πατρικό της στην απέναντι πλευρά του ποταμού, και όλη η οικοσκευή ήταν καινούργια (ό,τι καλύτερο είχε «Ο κόσμος του σπιτιού: Τα 3 αδέλφια», που ίσως να μην ήταν κι ό,τι καλύτερο, όμως ήταν αρκετά καλό προς το παρόν) και από