4 3 2 1

4 3 2 1 23 στο ένα ογδόντα ύψος, ωραίος, λίγο γέρος, αφού στα μάτια της των είκοσι ένα χρόνων όταν κόντευες τα τριάντα ήσουν γέρος, με δική του επιχείρηση που, όπως όλα έδειχναν, πήγαινε καλά, γοη­ τευτικός, ευγενικός και πολύ καλός χορευτής. Μόλις εμπέδωσε η Ρόουζ αυτές τις πληροφορίες, σώπασε για λίγο, διερωτώμενη αν ήταν έτοιμη για ένα ραντεβού στα τυφλά, και έπειτα, στη μέ­ ση αυτών των συλλογισμών, ξαφνικά της πέρασε από το μυαλό ότι ο Ντέιβιντ είχε πάνω από χρόνο πεθαμένος. Ήθελε δεν ήθελε, είχε έρθει η στιγμή να δοκιμάσει ξανά. Κοίταξε τη Νάνσι και είπε: Μάλλον πρέπει να τον δω αυτόν τον Στάνλεϊ Φέργκιουσον, δεν νομίζεις; Χρόνια αργότερα, όταν η Ρόουζ είπε στον γιο της για τα συμ­ βάντα της νύχτας εκείνης, παρέλειψε το όνομα του εστιατορίου όπου συναντήθηκαν με τον Στάνλεϊ για δείπνο. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν τον απατούσε η μνήμη του, ο Φέργκιουσον πίστευε πως ήταν κάπου στο Κεντρικό Μανχάταν, Ιστ Σάιντ ή Γουέστ Σάιντ άγνωστο, πάντως ένα κομψό μέρος με λευκά τραπεζομάντιλα και σερβιτόρους με παπιγιόν και κοντά μαύρα σακάκια, που σήμαινε ότι ο Στάνλεϊ συνειδητά επιχειρούσε να της κάνει φιγούρα, να αποδείξει ότι είχε τα χρήματα για υπερβολές σαν και τούτη όποτε ήθελε, και ναι, τον βρήκε εμφανισιακά ελκυστικό, την εντυπω­ σίασε πόσο ανάλαφρος ήταν, η χάρη και η ρευστότητα των κινή­ σεων του σώματός του, αλλά και τα χέρια του, το μέγεθος και η δύναμη των χεριών του, αυτό το πρόσεξε αμέσως, και τα ατάραχα, ήρεμα μάτια που στιγμή δεν έπαψαν να την κοιτούν, καστανά μάτια, μήτε μεγάλα μήτε μικρά, και τα παχιά μαύρα φρύδια από πάνω τους. Δίχως να ξέρει την τρομερή επίδρασή της στον άναυ­ δο συνδαιτυμόνα της, τη χειραψία που είχε οδηγήσει στην πλήρη διάλυση του εσωτερικού κόσμου του Στάνλεϊ, είχε σαστίσει κάπως από το πόσο ελάχιστα μίλησε εκείνος στην αρχή του γεύματος, και επομένως τον πέρασε για άνθρωπο υπέρμετρα ντροπαλό, που δεν ήταν ακριβώς αλήθεια. Επειδή ήταν και η ίδια αγχωμένη, και επειδή ο Στάνλεϊ εξακολουθούσε να κάθεται εκεί κατά κύριο λόγο