4 3 2 1

4 3 2 1 19 την Τζιν Άρθουρ, η Ρόουζ ανέλαβε τον ρόλο του νεαρού, αποφα­ σισμένου κοριτσιού καριέρας και τον ενστερνίστηκε σαν να ζούσε στη δική της ταινία, Η ιστορία της Ρόουζ Άντλερ , εκείνη τη μεγάλη, απείρως περίπλοκη ταινία που ακόμα ήταν στην πρώτη της μπο­ μπίνα αλλά άφηνε πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Όταν γνώρισε τον Στάνλεϊ τον Οκτώβριο του 1943, δούλευε επί δυο χρόνια για έναν φωτογράφο ονόματι Εμάνουελ Σνάιντερ­ μαν, του οποίου το στούντιο βρισκόταν στη Δυτική Εικοστή Έβδο­ μη Οδό κοντά στην Έκτη Λεωφόρο. Η Ρόουζ είχε αρχίσει ως ρε­ σεψιονίστ-γραμματέας-λογίστρια, όταν όμως ο βοηθός φωτογρά­ φος του Σνάιντερμαν κατετάγη στον στρατό τον Ιούνιο του 1942, η Ρόουζ πήρε τη θέση του. Ο γερο-Σνάιντερμαν ήταν εξηνταπε­ ντάρης τότε, ένας Γερμανοεβραίος μετανάστης που είχε έρθει στη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και τους δυο γιους του μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, άνθρωπος κυκλοθυμικός με συχνούς παροξυσμούς γκρίνιας και ωμής προσβλητικής γλώσσας, όμως με τον καιρό είχε αναπτύξει μια απρόθυμη αδυναμία για την όμορφη Ρόουζ, και επειδή γνώριζε πόσο προσεκτικά παρακολουθούσε τη δουλειά του από τις πρώτες της μέρες στο στούντιο, αποφάσισε να την κάνει μαθητευόμενη βοηθό και να της μάθει ό,τι ήξερε για τις μηχανές, τον φωτισμό και την εμφάνιση του φιλμ – όλη την τέχνη και την τεχνική της δουλειάς του. Για τη Ρόουζ, που ως τότε δεν καλοήξερε προς τα πού πήγαινε, που είχε κάνει διάφορες δουλειές γραφείου για τον μισθό και για άλλο τίποτα, δηλαδή χωρίς να ελπίζει σε κάποια βαθύτερη ευχαρίστηση, ήταν λες και ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε μια κλίση – όχι απλώς σε μια ακόμα δουλειά, μα σε έναν νέο τρόπο ύπαρξης: να κοιτάζει τα πρόσωπα των άλλων, κάθε μέρα κι άλλα πρόσωπα, κάθε πρωί και κάθε απόγευμα διαφορετικά πρόσωπα, κάθε πρόσωπο διαφορετικό από όλα τα άλλα, και σύντομα η Ρόουζ κατάλαβε ότι αγαπούσε αυτή τη δουλειά τού να κοιτάζει τους άλλους και ότι ποτέ δεν θα τη βαριόταν, δεν γινόταν να τη βαρεθεί. Ο Στάνλεϊ εκείνη την εποχή συνεργαζόταν με τους αδελφούς