1984

1 9 8 4 11 ΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ, έγραφε η λεζάντα, ενώ τα μαύρα μάτια κοίταζαν αυστηρά τον Γουίνστον. Κάτω στον δρόμο μια άλλη αφίσα, ξεκολλημένη στη μια της γωνία, πε­ τάριζε σπασμωδικά σε κάθε ριπή του ανέμου, πότε σκεπάζο­ ντας και πότε ξεσκεπάζοντας τη μοναδική λέξη: ΑΓΓΛΙΣΟΣ. Στο βάθος ένα ελικόπτερο βουτούσε ανάμεσα στις στέγες, αιωρούνταν για μια στιγμή σαν χρυσόμυγα και ορμούσε ξανά προς τα εμπρός διαγράφοντας καμπύλη πορεία. Ήταν η αστυ­ νομική περίπολος που κατασκόπευε τον κόσμο μέσα από τα παράθυρά του. Ωστόσο, οι περίπολοι δεν μετρούσαν. Το μόνο που μετρούσε ήταν η Αστυνομία Σκέψης. Πίσω από την πλάτη του Γουίνστον, η φωνή από την τη­ λεοθόνη συνέχιζε να φλυαρεί για τον χυτοσίδηρο και την υπερ­ κάλυψη του Ένατου Τριετούς Πλάνου. Η τηλεοθόνη ήταν ταυτόχρονα πομπός και δέκτης. Μπορούσε να συλλάβει όποιον θόρυβο πάνω από το επίπεδο του χαμηλού ψιθύρου προερχόταν από τον Γουίνστον· επιπλέον, όσο εκείνος βρι­ σκόταν μέσα στο οπτικό πεδίο της μεταλλικής πλάκας, δεν ήταν μόνο ακροάσιμος αλλά και ορατός. Φυσικά, δεν υπήρχε τρόπος να γνωρίζεις αν σε παρακολουθούσαν μια δεδομένη στιγμή. Μόνο να υποθέσεις μπορούσες πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα συνδεόταν η Αστυνομία Σκέψης με κάθε ατομική συσκευή. Θεωρητικά, παρακολουθούσαν τους πάντες συνε­ χώς και μπορούσαν να συνδεθούν με τη συσκευή σου όποτε ήθελαν. Έπρεπε να ζεις –και πραγματικά ζούσες, καθώς η συνήθεια είχε πλέον γίνει ένστικτο– με τη βεβαιότητα ότι κά­ θε ήχος που παρήγαγες ακουγόταν και κάθε σου κίνηση πα­ ρακολουθούνταν, εκτός και αν ήταν σκοτάδι. Ο Γουίνστον είχε συνέχεια την πλάτη του γυρισμένη στην