1984

Τ Ζ Ο Ρ Τ Ζ Ο Ρ Γ Ο Υ Ε Λ 10 σα με το τεράστιο πρόσωπο σε ατένιζε από τον τοίχο. Ήταν μια φωτογραφία που είχε σκηνοθετηθεί επιδέξια, με σκοπό τα μάτια να δίνουν την εντύπωση ότι σε παρακολουθούν όπου και αν βρίσκεσαι. Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ, έγρα­ φε η λεζάντα από κάτω. Μέσα στο διαμέρισμα, μια γλυκερή φωνή διάβαζε δυνατά έναν κατάλογο με αριθμούς σχετικούς με την παραγωγή χυ­ τοσιδήρου. Η φωνή ερχόταν από μια στενόμακρη μεταλλική πλάκα που έμοιαζε με θολό καθρέφτη και αποτελούσε μέρος της επιφάνειας του δεξιού τοίχου. Ο Γουίνστον πάτησε τον διακόπτη και η φωνή εξασθένησε κάπως, παρότι οι λέξεις ακούγονταν ακόμα ευδιάκριτα. Η συσκευή (τηλεοθόνη την έλεγαν) ήταν μεν δυνατό να σκοτεινιάσει, δεν υπήρχε όμως τρόπος να κλείσει εντελώς. Προχώρησε προς το παράθυρο· στο τζάμι καθρεφτίστηκε μια μικροσκοπική, εύθραυστη σι­ λουέτα, που την ισχνότητά της τόνιζε ακόμη περισσότερο η μπλε φόρμα, η στολή του Κόμματος. Τα μαλλιά του ήταν πολύ ξανθά, το πρόσωπό του ροδοκόκκινο από τη φύση του, το δέρμα του σκληρό από το ακατέργαστο σαπούνι, τις στο­ μωμένες λεπίδες της ξυριστικής μηχανής και το κρύο του χειμώνα που έφτανε στο τέλος του. Έξω, ακόμα και μέσα από τα κλειστά τζάμια, ο κόσμος φαινόταν παγωμένος. Στον δρόμο, ο άνεμος δημιουργούσε μικρούς στροβίλους παρασύροντας σκόνη και κουρελόχαρτα, και, παρότι ο ήλιος έλαμπε και ο ουρανός άστραφτε καταγά­ λανος, όλα φαίνονταν άχρωμα, εκτός από τις αφίσες που ήταν κολλημένες παντού. Το πρόσωπο με το μαύρο μουστάκι αγρι­ οκοίταζε από κάθε κεντρικό σημείο του δρόμου. Μια τέτοια αφίσα δέσποζε στην πρόσοψη του απέναντι σπιτιού. Ο ΜΕ